De vulkaan en nog veel meer, nu Guatemala

Dag 29

Vrijdag 17 november, meegenomen door de politie

De nacht verliep niet vlekkeloos, ik ben wel 5 keer opgestaan omdat mijn buik van streek was. Daardoor voelde het lichaam niet goed om op de fiets te stappen, maar voor de geest ook niet goed, om het niet te doen. Dus vooruit dan maar.

De weg naar boven was heel mooi en rustig, precies zoals we het graag hebben. Echter, halverwege de klim had ik bijna al mijn krachten opgebruikt. De benen voelde zo slap als boter. Geert heeft toen alle grote tassen genomen en ik de 4 kleintjes.

Op het einde van de klim kwamen we aan in San Julián. Omdat ik geen puf had gingen we daar op zoek naar een camping of iets dergelijks. Het enige wat we konden ontdekken was een “autohotel” waar je de kamer ook per uur kon huren en de auto achter een gordijn kon plaatsen, een soort van “afwerkplaats’. We hebben de kamer gezien, er stonden wel wat vreemde attributen, maar het zag er netjes uit. We besloten toch maar om een kamer te nemen (met garage), maar we konden deze pas om 6 uur krijgen tot de volgende ochtend. We besloten om tot die tijd het stadje in te gaan.

Daar zag ik een politieauto en omdat de politie “onze beste vriend” is, besloot ik om aan hun te vragen of er ergens een plaatst was om de tent op te zetten. Ze deden gruwelijk hun best om er een te vinden, alle hulpbronnen werden aangeroepen. Ik vertelde dat we naar de vulkaan wilde, waarop hij antwoorde: daar kunnen we jullie ook naar toe brengen!

Het is goed dat ik nu behoorlijk spaans spreek en met de mensen kan converseren, anders zou zoiets nooit gelukt zijn. Onderweg heb ik ze geprezen dat de mensen hier zo aardig zijn en het land zo mooi. Dat beaamde ze. Na 35 km en 1500 hm werden we aan de voet van de vulkaan afgezet op een hele grote camping. Blijkbaar hadden ze tijd genoeg. Hier in El Salvador hebben ze alle bendeleden zonder pardon achter de tralies gezet, dus ze hoeven nu geen boeven meer te vangen, alleen toeristen.

Dag 30

Om half 8 vertrokken we met “onze” gids en een 20-tal andere locals naar de vulkaan.

We zijn ongeveer 1 uur boven gebleven en hadden veel plezier met de groep. Daar zullen jullie later meer van zien maar dat blijft nog een verrassing.

Toen we terug waren op de camping hebben we onze spullen ingepakt en zijn we de berg afgesuist met de fiets. Deze keer alleen de lusten want we hebben hem immers niet beklommen.

We zochten een kampeerplaats aan de oever van dit meer. Volgens een local zou dat geen probleem zijn. Helaas had hij ongelijk. Uiteindelijk zijn we neergestreken in een hostel aan het meer en slapen nu in een zaal met 4 andere. We wilde niet maar een andere keuze hadden we niet en och, je moet ook alles meegemaakt hebben. Het is hier ook nog eens pokkeherrie met pokkemuziek en ze hebben ook een pokkebel.

Maar het is wel heel mooi aangelegd, dat dan weer wel.

Dag 31

Zondag 19 november

Ondanks de geluidsoverlast hebben we beide goed geslapen. Er lag ook een niet leuke duitse vrouw (59 jaar) bij ons op de kamer die alleen maar aan het reizen is en alles veel beter wist als wij en bovendien een uitgesproken mening had over alles. Zij had slecht geslapen, dat dan weer wel.

Er stond een opgeblazen wedstrijdboog iets verderop bij ons hotel. Daar zijn we juichend onderdoor gegaan en we kregen applaus. De hele route naar boven stond vol met legerpoppetjes. We waren superveilig.

Ze hebben hier een super grote motorclub. Er waren er wel 1000 op deze route en ze werden begeleid door 2 ziekenauto’s en motorpolitie met zwaailichten. Het bleef maar komen.

We hebben geprobeerd om bij iemand te slapen met een warmshower, maar hij reageerde niet op mijn bericht (een dag later wel, te laat…) Via iOverlander vonden we een camping met cabanas. Vooraf had ik al contact opgenomen dat we eraan kwamen.

Deze camping lag helemaal verstopt. Er was ook helemaal niemand aanwezig. Wederom nam ik contact op met de eigenaar en we konden de tent al plaatsen. Hij kwam een paar uur later. We hadden ons helemaal geïnstalleerd. Er was een groot overdekt terras met een grote muziekbox waar Geert zijn Ipad op had aangesloten. De Hollandse liederen klonken luid door het dal.

Dag 32

Maandag 20 november, Guatamala

Onze man van de camping wilde geen geld, maar we hebben hem toch 10 dollar gegeven waar hij heel blij mee was.

We begonnen vandaag met een lange afdaling totdat we bij de grens van Guatemala uitkwamen.

El Salvador, wat vonden we ervan

• Heet aan de kust
• Zeer vriendelijke mensen
• Ze willen je van alles het beste geven en vaak kregen we iets onderweg, zomaar…
• Gratis ziplijn en Ziplijnfiets omdat ze ons zo stoer vonden dat we op de fiets zaten
• Veel rotzooi langs de weg.
• Goede vluchtstroken
• “Gewoon liften” lukt niet.
• Politie is onze vriend
• Benzine mag hier wel in een plastic flesje (gebruiken we om te koken met onze allesbrander)
• Ze hebben een hele mooie vulkaan
• Het is duur in vergelijking met de buurlanden. Dat komt omdat in 2000 de dolar is ingevoerd als betaalmiddel. Daardoor zijn de prijzen enorm gestegen.
• Voor een hotel betaal je de minimum prijs van 50 dolar, de hoofdprijs van meer dan 400 dolar.
• Je kunt hier ook met bitcoins betalen
• Alle bendeleden zitten achter de tralies. Als je gewoon lid was krijg je 15 jaar, als je leider bent 25 jaar en als je een moord hebt gepleegd kom je nooit meer vrij
• https://nos.nl/artikel/2332061-el-salvador-straft-gevangenen-voor-moorden-buiten-de-gevangenissen
• De centrum-rechtse Bukele, is nu 4 jaar aan de macht en 5 jaar is de max. Hij probeert om de wet te wijzigen zodat hij er nog eens 5 jaar bij kan krijgen
• Ze zijn bang voor een dictatuur omdat Bukele langer aan de macht wil blijven.
• We zijn er 10 nachten geweest maar het lijkt veel langer
• Snelle grensovergang, zonder extra kosten

Veel info heb ik gekregen van mijn surfleraar. We moesten lang wachten tot de golven minder heftig werden en hadden alle tijd om het land te bespreken.

Guatemala

De eerste indruk is dat de natuur er droger uitziet. Volk is een beetje overdreven vriendelijk, we hier heel veel supporters. Wegen zijn soms slecht, dan weer goed, soms rustig en dan weer druk.

Op een andere plaats stond een bordje dat ze geen vuilnis mochten achterlaten, maar dat bordje helpt hier niet. Het leek alsof er stond “hier mag je afval dumpen”!

Wederom hebben we op iOverlander gezocht naar een slaapplaats. Ergens naast de drukke Pan-American Highway zouden we onze tent kunnen plaatsen achter een restaurant. De eigenaar was heel blij met onze komst, we kregen zelfs een gratis kamer toegewezen. Nou ja, van gratis kun je ook niet zoveel verwachten, maar er staat een bed met een dubbel matras. Verder moet je niet te veel om je heen kijken. We konden ons douchen door bakjes water over ons heen te gooien, maar ook dat is beter dan niks.

Morgen willen we naar Antigua. Dat zou misschien kunnen lukken in een dag, (2100 HM, 85 KM). dit alles langs de gevaarlijke American Highway. Daar had ik helemaal geen zin in, Geert wel. Nu heb ik een taxi georganiseerd die ons morgen daar naar toe brengt. Ik ben benieuwd of Geert ook instapt.