Op weg naar Uyuni, de zoutvlaktes van Bolivia

Onze geplande route naar Cuzco in Peru hebben we veranderd. Dat komt omdat er water staat op de zoutvlaktes, waardoor we er niet over kunnen fietsen. De plannen zijn nu, om in Bolivia meer het oerwoud in te gaan, maar daarover later meer.

1 April, Pasen en Kees jarig

De route van vandaag bestond uit 2 delen: een moeilijke en een makkelijke.
De moeilijke begon mooi doordat we langs verschillende Laguna’s fietsten


Niet veel later kwamen er 2 moeilijke klimmen. We moesten veel lopen omdat het te steil en te rotsig was.

Dat was pakweg 30 km ploeteren.
Deel 2 was een verlichting. We hadden de wind pal in de rug en het wegdek was perfecto. Eerst moesten we ff klimmen maar daarna volgde een lange afdaling naar het plaatsje Alota.

Er was bijna geen verkeer, laat staan toeristen in sjeeps te zien (eerste paasdag?) De omgeving veranderde sterk, we fietsten door een schitterend rotsen bos met allerlei vormen en grillen.




De lama’s van John stonden er ook weer


We zien nu pas het echte Bolivia. De sjeeps mèt toeristen zitten niet in dit dorpje. Het ziet er armer uit als Argentinië. De mensen zijn afstandelijker maar toch ook heel aardig. De vrouwen lopen in typische klederdracht. Ik vroeg zojuist of ik een foto mocht maken maar ze zag er niet netjes genoeg uit vond ze. Mañana!

Mañana, 2 April

Slapen op grote hoogte gaat niet goed samen. Ik denk dat het komt door zuurstofgebrek. Als je tot rust komt, gaat de ademhaling trager, daardoor krijg je minder zuurstof. Je wordt daar wakker van en je gaat vanzelf sneller adem halen. We hoopte daar afgelopen nacht minder last van te hebben (we sliepen 400 meter lager), maar er was nog steeds niet voldoende zuurstof…
Vanochtend weer aan de gastvrouw gevraagd of ze op de foto wilde. Ze trok haar kleren recht en het hoofddoekje en ik deed haar lange vlechten naar voren.

De meerderheid van de vrouwen heeft dit soort kleding aan en hebben lange vlechten. Vaak hebben ze een (bol)hoedje op. En zoals jullie zien, zelfs ik ben groot.
Pan (=brood) zou ik enkele “cruce” verderop kunnen vinden. Dat was een hele zoektocht. Ik vroeg het aan 2 mannen die een geblinddoekte lama in de kruiwagen hadden zitten en die stuurde me weer 4 “cruce” terug. Ik zag nog niks en kwam langs een school die net begon. Ze stonden in het gelid en de “harmonie” speelde een vals deuntje.

Nog had ik die winkel niet gevonden. De derde die ik vroeg liep met me mee en ja, het stond met sierletters op het raam.

De tocht vandaag was niet bijzonder, het ging een beetje op en er was niet veel te zien. Langs de wegen liepen veel lama’s en alpaca’s, maar ook dat went.


Regelmatig moesten we stof happen als er een vrachtauto langs kwam

Een 4 gangen almuerzo (lunch) hebben we gegeten in San Cristóbal. Het was een koopje: 6 euro voor 2 personen.
Tegen de avond hebben we een onderkomen gevonden in Vila Vila. Een authentiek plaatsje met stoffige wegen, nieuwsgierigen mensen en eetstalletjes. Bij 2 hebben we friet met knakworst gegeten en bij de derde een gefrituurd ei in een shoarma broodje.

We slapen nu bij mensen thuis die nog een kamer over hadden. De vader ging naar zijn werk toe, toen wij aankwamen. Tot de volgende ochtend 8 uur moet hij werken in de zinkmijnen. Och, wij hebben het zo slecht nog niet…

Vanochtend wilde de gastvrouw nog een foto met haar en “grote” Geert. Daarna zijn we aangefietst. De weg was vreselijk saai en we hadden harde tegenwind. Het enige leuke waren de vele lama’s en alpaca’s onderweg maar als je flink moet vechten tegen de wind, zie je ze vaak niet meer.
In Uyuni hebben we een goedkoop hostel gevonden. Kamer is klein, douches zijn koud, maar er is wel “fast” internet, dus we zijn tevreden.
Er was een drukke overdekte markt waar van alles te koop is. Het land is arm maar veel bedrijviger als Argentinië. Mensen willen ook geld als je ze op de foto zet, ze zijn meer met hun toekomst bezig.


Morgen gaan we met een sjeep over de zoutvlaktes, kunnen we ook eens een dagje uitrusten.