Tehuacán, Zapotitlán y el Jardin Botánico: “Helia Bravo Hollis”.

Dag 71

Vrijdag 29 december, van Teotitlán naar Tehuacán

Het eerste deel van de route was mooi en rustig.

We fietsen tussen de bergen en de kaktussen (klik voor vergroting)

Het lijkt alsof een mensenleven ze hier niet zoveel kan schelen. Sommige auto’s en vrachtauto’s suizen dicht langs ons op. Het lijkt mij helemaal niet leuk om iemand dood te rijden, maar bij sommige lijkt de snelheid boven alles te gaan.

In Tehuacán hebben we een hotel gezocht. Daar is Geert gelijk naar bed gegaan omdat hij last heeft van zijn buik en darmen. Ik ben alleen gaan eten in de grote stad.

In het restaurant zaten aan 3 tafels ook mensen alleen te eten. Dat voelde wat beter, maar het blijft ongezellig. Kijken of het morgen beter gaat met Geert…

Dag 72

Zaterdag 30 december, Zapotitlán

Vanochtend hebben we overlegd “wat te doen”? Uiteindelijk hebben we besloten om naar een park verderop te gaan want daar zou een mooie camping zijn. Geert dacht dat het zou lukken: Een kort ritje van 22 km en 300 HM. Het hotel waar we zaten was niet uitnodigend genoeg om er een nacht extra te blijven.

Tijdens de rit kwam Geert amper vooruit. Het werd duidelijk dat een dagje rust beter geweest zou zijn.

Dat was een goede uitkomst voor Geert. Ik heb hem op een bedje gelegd en ben vervolgens naar de botanische tuin gegaan.

Hij kon een beetje engels, dat sprak hij, als ik het spaans niet helemaal begreep. Hier een korte impressie.

Hij heeft me ook nog van alles verteld over de vogels die we zagen maar omdat mijn telefoon leeg was heb ik ze niet meer op foto. Helaas ben ik ook de naam vergeten maar ik hoor ze wel steeds zingen.

Ik vroeg hem of ik via een mooie route terug kon lopen naar het dorp. Hij heeft me uitgelegd op de telefoon hoe ik terug moest lopen. Toen mijn telefoon leeg was, besloot hij om met mij mee te lopen. Onderweg liet hij me oude resten van graven (tumbas) zien en vetplanten die om kleine bomen kronkelen om zich daaraan vast te houden. Alles had een naam natuurlijk, maar die ben ik vergeten…

Onderweg verzamelde hij alle afval op en hij vond de mentaliteit van de Latijns Amerikaanse landen ernstig.

Er was ook nog een feestje onderweg. Zoals jullie inmiddels ook weten maken ze van iedere gelegenheid een feest. Ditmaal was het van een jongetje dat 3 jaar oud werd. Dat wordt hier altijd groots gevierd. Het heeft te maken dat in Betlehem alle kinderen vermoord werden van 3 jaar, in de tijd dat jezus dat ook was. (feest van de onnozelen kinderen).

De meisjes hebben groot feest als ze 15 jaar worden. Ze kunnen daarna een gezin gaan stichten. Ze krijgen hier nergens voorlichting over seksualiteit, thuis niet en op scholen niet. Vandaar dat er veel veel tienermeisjes al moeder zijn. Maar ja, ieder kind is een geschenk van god, dus durf daar maar eens wat van te zeggen!

Het was alweer 6 uur toen ik bij ons kleinschalige en gemoedelijke hotel aankwam. De eigenaar grapte nog “je man kan wel dood zijn”. Maar hij leefde nog en ook Geert vind het fijner om hier te zijn dan in de grote stad. Dat voelt ook veel beter.

Naast het hotel heeft de familie ook een pizzeria. Papa bakt, Mama regelt de zaakjes en de zoon is de pizza courier. Er werd flink wat piza gebakken en weggebracht, dat zal wel voor het feestje geweest zijn. Slechts een klein deel heb ik opgegeten. Geert heeft het bij een partje gelaten.

Dag 73

Zondag 31 december, oudjaarsdag

Nou ja, op oudjaarsdag is hier voor ons niet bijzonder. Het is enkel een datum.

Geert is nog steeds niet in orde, dus hebben we besloten om hier nog een dag extra te blijven. We zijn samen naar de botanische tuin gegaan. Ditmaal met de gids “Armando”. we wilde ook graag een kijkje nemen bij de zoutwinning en daar heeft hij ons mee naar toe genomen. Het was een hele mooie wandeling.

Ditmaal was de wandeling meer door de omgeving met onze zingende gids Armando met mondkapje.

Er is hier ook een film opgenomen, “La Rey de Herodes”. Het landschap nodigt zich daar ook voor uit. Ik denk steeds cowboys te paard tegen te komen maar die waren er niet.

We werden gewassen met de bladeren van deze boom, hij waste ons hele lichaam daarmee. De ogen moesten we dichthouden. Hij had een grote schelp bij (ongeveer 30 cm doorsnee) en daar blies hij op, ook weer rondom ons lichaam, diverse keren. Zo kon je “schoon” het nieuwe jaar in. Helaas is het filmpje mislukt dat ik daarvan dacht te maken. Maar laat jullie eigen fantasie maar werken.

Hoe wordt het zout uit Zapotitlán Salinas verzameld?

Voor de zoutwinning is de techniek veranderd. Vroeger werd het water opgeschept in kleipotten en wachtten ze tot het verdampte. Men verwijderden het zout vervolgens in stukjes. Momenteel wordt het verzameld in zwembaden of patio’s die ze vullen met water dat via een slang of benzinepomp uit putten wordt gehaald. .

Na 5 tot 8 dagen beginnen zich kristallen te vormen, die in de vorm van heuvels worden verzameld. In tegenstelling tot traditioneel tafelzout is deze variant niet geraffineerd.

Dit zout product bevat slechts 35 procent natrium en is rijk is aan 200 mineralen zoals zink, kalium, calcium onder andere.Om een ​​meerwaarde aan het product te geven en winstgevend te zijn, hebben sommige producenten geïnnoveerd met het zout. Ze gebruiken het voor verschillende producten zoals avocado, ui, knoflook, enz.

In Nederland is het al nieuwjaar, wij lopen 7 uur achter. Onze kinderen hebben we al aan de lijn gehad. Wij zijn daarna naar het centrum van het dorp gelopen. Groot was het niet maar wel bijzonder.

In een restaurant lieten andere gasten hun gerecht proeven. Het smaakte goed dus dat bestelde ik. Geert hield het alleen nog bij rijst, maar dat is alweer meer dan wat hij eerst at. Ik kreeg van de andere gasten ook nog een flink glaasje mescal. Het zijn allemaal schatten die ons het beste gunnen.

Daarna gingen ze gezamenlijk naar de kerk waar dus om 10 uur de mis begon. Wij hebben het nieuwe jaar niet afgewacht en nadat ik dit geschreven had, ben ik ook mijn bedje ingedoken.

Laat het nieuwe jaar ook hier maar komen!