Het hoog(s)tepunt “De Popocatepetl”

Dag 77

Donderdag 4 januari, Puebla

Deze dag hebben we Puebla verkend. Hier een beknopte samenvatting.

Vele kerken hebben we van buiten en vanbinnen gezien. Het is allemaal pracht en praal, te veel om op de foto te zetten

Cinco de Mayo is een nationale herdenkingsdag in México. Het is de dag dat de Fransen zijn verslagen die probeerde México te veroveren. Deze datum duikt voortdurend op.

Na ons avondmaal liepen we door de straten waar weer volop feest was. Er liepen vele 3 koningen en vele mensen hadden een verlicht kroontje op. Er was wederom een kilometer lange optocht, veel geknal en vuurwerk. Dit feestje zal wel tot 6 januari duren denken we.

Dit was Puebla in een notendop.

Dag 78

Vrijdag 5 januari, op weg naar de popocatepetl

Ik lig gruwelijk achter met het schrijven van blogs, dus ik zal kort maar krachtig zijn.

We zijn weer op de fiets gestapt richting Popocatapetl met in ons achterhoofd “we zien wel hoe ver we komen”. Medereizigers op de fiets (Socrates), die de route omgekeerd fietsen, hadden ons verteld dat de weg naar boven vanaf onze kant, slecht onverhard en steil naar boven zou gaan.

De weg na dit “bezinningsmoment” zou onverhard en steil zijn. We zochten hier naar een herberg, maar dat bleek een onbewoonbare krot te zijn. Dan maar iOverlander geloven? Die vertelde dat er 4 km verderop een mooie plaats zou zijn voor de tent. Maar we moesten eerst nog inkopen doen.

Bij de winkel informeerde ik naar een eventuele andere slaap plaats. “Ja, 12 km verderop zouden cabanas zijn”. Maar 12 km, op een slechte onverharde weg, steil naar boven, dat was geen optie. Dus informeerde ik naar vervoer.

We werden bij de cabanas afgezet op ongeveer op bijna 3400 meter hoogte. Het was heel koud daar boven. Maar zou er een cabana vrij zijn?

Dag 79

Zaterdag 6 januari, Iztaccíhuatl-Popocatépetl National Park.

Het ontbijt was inbegrepen bij het hutje, maar omdat wij te vroeg waren hebben we eerst nog een korte wandeling gemaakt

We moesten nog 7 km fietsen naar de top op 3700 meter hoogte. Omdat we ons op het slechtste hadden voorbereid, kon de klim alleen maar meevallen.

Bij het toeristenbureau moesten we een toegangsticket kopen om verder het park in te mogen. Toen bleek dat je daar ook met de fiets verder naar boven kon, hebben we ons ontdaan van de tassen (deze mochten we daar veilig opbergen) en zijn we verder gestegen.

Rond 4 uur zijn we naar beneden gedenderd over een verharde weg. Dat was een makkie.

In de plaats Amecameca hebben we naar een hotel gezocht. Er waren er heel veel, toch was er geen één goed genoeg voor ons. Ze waren te mistroostig, te duur of ze waren alleen per uur te betalen (maw, een snelle “wip” is goedkopen dan een lange).

Nadat we dus al vele hotels hadden gezien, informeerde ik bij de laatste naar een kamer, maar die was absurd duur (€ 120). Omdat je er volgens iOverlander ook kon kamperen vroeg ik daarna. De vrouw achter de balie was resoluut! Nee, dat kon niet, ook niet toen ik er 3 keer om vroeg!

Wat nu? Geert ging naar de ingang van het park waar van het hotel aan grenste. Daar stonden ook mannetjes. We vroegen nogmaals om te kamperen en ze maakte er geen probleem van. Maar we moesten eerst terug naar de balie om entree te betalen. Nadat ik uitlegde dat de mevrouw daar gezegd “Nee, dat kan niet” liep hij met me mee.

Het wonder geschiede… de mevrouw achter de balie gaf zonder blikken of blozen 2 entreebandjes voor de camping! Nou ja, dat ging zelfs mijn pet te boven!!!

Maar we waren gered. De mannetjes bij de poort brachten ons naar een schitterende plaats. Geert is nog even naar de winkel gegaan en ik heb de tent opgezet.

We werden behandeld als prinsen. 2 mannen van de bewaking beloofde ons een kampvuur. Niet veel later kwam er een truck met hout. De 2 mannen zijn zeker een uur bezig geweest om het hout in de fik te krijgen, maar uiteindelijk is het gelukt.

Ze waren bezorgd dat we het koud zouden hebben en ze boden allerlei opties die ik niet goed kon verstaan. We hebben onze eigen voorzorgsmaatregelen genomen en zijn met heel veel kleren aan, in een warme slaapzak gekropen. We hebben er goed geslapen.

Dag 80

Zondag 7 januari, Mexico stad.

We begonnen deze dag met overleg: wat doen we? Maken we nog een tocht door de bergen of gaan we naar Mexico stad. Uiteindelijk, na alles overwogen te hebben, kozen we voor het laatste.

We hebben nog een rondje gemaakt door het park waar we kampeerde. Het bleek een heus pretpark te zijn.

De route naar Mexico stad heb ik gemaakt via komoot

De voorsteden van Mexico stad begonnen al op 50 km afstand. Via de route van komoot kwamen we door allerlei sloppenwijken. Toen ik probeerde om de route aan te passen, reden we op eenrichtingswegen tegen het verkeer in, dus ook dat was geen optie. Dus besloten we toch weer om de route van komoot te volgen. Soms reden we op 6-baans wegen, maar soms ook weer op stukken die rustiger waren. Onze stemming werd er in ieder gevan niet beter op.

Maar uiteindelijk kwamen we aan bij “ons” appartement wat ik die ochtend op de camping had geboekt. De eigenaar was heel aardig en heeft allerlei uitleg gegeven en na-geappt.

We verblijven hier een hele week, tot zondag 14 januari, dus de foto’s ed volgen nog in een volgend blog. Voor nu is het eventjes voldoende want ik heb even genoeg van al dat geblog!