Mexico, Mexico, Mexicooooooh

geplaatst in: Mexico, Midden Amerika | 5

Dag 47

Dinsdag 5 december: Mooie grotendeels onverharde route langs meren, door bossen en velden

De route was erg mooi vandaag en we zijn nauwelijks auto’s tegen gekomen. Wel veel mensen op de fiets die in de landbouw werken.

We fietste langs mooie meren, hier “lago verde” (groene meer)
Nog een keer, nu van de andere kant
Nog een groene, de naam weet ik niet meer
Lago Azul (blauwe meer)
Het was weer schitterend

Daarna gingen we onverhard verder. Er waren veel (grote) plassen waar we doorheen moesten maar dat maakte de pret alleen maar hoger.

Groot stuk liep door het bos
Heerlijk, geen auto te bekennen en het pad toch goed begaanbaar.
Daarna de prairie velden
Toen langs akkerbouw en open velden
Met een heuse rivercrossing
en nog meer open velden.
Tot slot kwamen we nog een jonge fransman tegen met een bamboo fiets. Hij is begonnen met fietsen in NewYork en hij fiets naar Usuaia. Maar hij is rap en doet gemiddeld zo’n 200 km op een dag. Dat kunnen wij oudjes niet meer.

Nu zitten we in een deftig hotel iets ten zuiden van Comitán. Alles is hier lux maar ook daar houden we wel van.

Dag 48

Woensdag 6 December, Mooie waterval en veel pech

Het fietsen stelde deze dag niet veel voor. Ongeveer 35 km, naar beneden uitrollen was een makkie.

Daar gingen we naar toe.
Het was een mooie route, maar het ging zo hard dat ik maar een keer heb gestopt voor een foto.

Het eerste stuk had Geert nog een helm op, maar na een ontbijt in een dorpje verderop niet meer. Dat ontdekte we toen we bijna beneden waren. Weer naar boven fietsen was geen optie. En och ja, het was toch zijn oude helm, we kopen wel ergens een andere….

Cascadas el Chiflón

We waren op tijd bij de watervallen en het was prachtig. Steeds verschenen er nieuwe watervallen toen we naar boven liepen.

Daarna kwam een gids in het vizier en hij maakte foto’s “als een professional”

Hij stelde voor om helemaal naar de top te gaan. Voor een paar euro deden we dat graag.

Nogmaals de watervallen, vanaf beneden naar de top.

Pech

Toen ik mijn bril (dure multifocale bril met titanium montuur) nodig had, zat deze niet meer in mijn rugzak. Daar ben ik altijd heel zuinig op, alleen deze ene keer was ik vergeten om hem in mijn brillen doosje te doen! De hele route heb ik nogmaals afgelegd, t/m de top. Daarna nog een keer…. alles tevergeefs, nergens meer te vinden. Zwaar balen!

We hebben de tent op de mini camping opgezet. We zijn de enige gasten.

Door al het oponthoud zijn we ook niet meer verder gefietst. Nu liggen we hier, in een hangmat, in het donkere bos voor de tent nog even na te babbelen.

Hoort de wind waait door de bomen:

Dag 49

Donderdag 7 december, moeizaam klimmen over onverharde wegen en weer verder.

De eerste 30 km was onverhard en er zaten 2 flinke beklimmingen in.

Het was er rustig en mooi.
Smalle paden door suikerriet velden.
Bij het vlakke gedeelte goed bereikbaar.

Soms is het zo steil dat je niet meer kunt fietsen (zelfs Geert niet) Echter, een zware fiets naar boven duwen is nog erger. Een keer bleef ik net zo lang fietsen tot ik letterlijk omviel, dat was dan weer grappig…

Een begroeting op de verharde weg.

De volgende 30 km was verhard op een hele rustige weg. Daar zat nog een lange klim in maar deze was goed te doen.

De enige foto van het laatste deel.

Hierna was het nog zo’n 30 km langs een drukke weg naar San Cristóbal de la Casa. Vooraf had ik al besloten om dit deel op de een of andere manier met een voertuig af te leggen.

Liften lukte niet en dus gingen we naar het centrale plein van de stad Teopisca. Nadat we wat hadden rondgekeken, wenkte de chauffeur van een klein busje die naar San Cristóbal ging. Mijn fiets ging er net achterin nadat ik het voorwiel had verwijderd en die van Geert werd met een touwtje vastgebonden op het dak. Gelukkig is alles heel aangekomen.

San Cristobal de las Casas

We hadden eerst een “warmshower” gezocht, maar dat was niet gelukt. Maar Oscar (van warmshower) gaf ons 3 tips voor een hostel, de 3e is het geworden. Er lopen hier vooral wat hippies rond in hun blote bassie, maar gelukkig hebben wij een eigen kamer met privé douche en wc. Laat zij hun eigen gang maar gaan…

We hebben in de avond heerlijk gegeten en rondgelopen in de levendige straten.

Alles is al in kerstsfeer
Met kerstboom, kerstman en kerststal

Er was een feest van de heilige maagd maria die hier wordt vereerd. Dit is haar heilige week en de 12e is het hoofdfeest! Overal waren optochten, het hield niet op. Hier een kleine impressie.

Na al deze feestvreugde hebben we nog een cocktail gedronken in een rustige bar en toen gingen we naar ons bedje toe.

Dag 50

Vrijdag 8 december, San Cristóbal de las casas

Vannacht hebben we slecht geslapen, want zowat om de 5 minuten worden er vuurpijlen afgeschoten. Soms met 10-tallen tegelijk. De hele nacht gaat het “boem, boem, boem etc) We begrijpen niet dat die mensen nooit gaan slapen…

Deze dag zijn we begonnen met een “Free tour” door SanCris.

Bij deze beroemde kerk begon de tour.

We waren met 14 toeristen waaronder ook een Nederlands gezin met 2 kleine kinderen die nog net geen schoolplicht hadden. Ze zagen er leuk uit.

De gids heeft heel veel verteld, te veel om op te schrijven, dus dat doe ik dan ook niet. Hier een korte impressie:

We zijn wederom over grote markten gelopen.
Het was kleurrijk en ze maken mooie spulletjes. Met sommige kraampjes had ze een speciale band, daar was ze aan het pushen dat we iets zouden kopen.
Deze was tegen CocaCola gericht. Er staat hier een hele grote CocaCola fabriek die al het goede water wegneemt voor de gewone gebruiker. Iedereen waarschuwt hier om geen kraanwater te drinken, zelfs niet de tanden te poetsen.
Dit is de hoeveelheid cola die de Chiapaneco (deze streek) drinken

Cola is hier soms nog goedkoper dan water!

Heilige maagd Maria van de onbevlekte ontvangenis. De afbeelding boven het beeld is het echte beeld hiervan. Het licht schijnt van achteren. Het staat vol symbolen.

Na deze tour hadden we een afspraak met Oscar, de man van Warmshower waar we niet slapen maar die ons wel graag wil rondleiden. Om 2 uur stond hij voor ons hotel.

Samen met Oscar zijn we eerst een nieuwe helm voor Geert gaan kopen.

Saampjes met een beeld van een Maya.
Hier woont Oscar samen met zijn fiets, een paar vierkante meter, een simpel bed, een stoel en dat was het dan.

Na een korte pauze in ons hotel kwam Oscar ons al weer ophalen. We hebben hier eerst wat gegeten:

Dit zijn: Gemengd vlees, Wang, Ogen, Vet van het varken, Tong en Hersenen. Oscar vond de ogen het lekkerste, wij zijn nog niet zo ver om die lekkernij te proberen net zoals de hersenen.

Daarna zijn we verder de stad weer ingelopen.

En heeft Geert nog even geposeerd naast een levendige dode.
Wederom was er een grote optocht, deze keer meer gericht op kerst en kinderen.
Marimba muziek (De marimba is een aan de xylofoon verwant muziekinstrument)

Oscar haalt vaak gratis brood bij iets wat wij “De voedselbank” zouden noemen. Het is bij een bakkerij die het brood na 8 uur weggeeft wat die dag niet is verkocht. We hebben samen met Oscar een kwartier in de rij gestaan en we hebben ieder een portie brood gekregen. We lijken wel ingeburgerd.

Tot slot zijn we naar ” La Revolution” gegaan. Daar hebben we genoten van dit live optreden .

Het was laat geworden en ik moest nog veel bloggen en er is hier nog veel meer te doen. Daarom hebben we besloten om nog een nacht langer in dit hostel te blijven. Gelukkig was noze kamer nog niet bezet.

Dag 51

Zaterdag 9 December, Chamula en de Virgin van San Cristobal

Rond half 12 zijn we met Oscar vertrokken met een busje naar de plaats Chamula. Dit is een plaats waar nog een authentieke Maya stam leeft.

De plaats heeft een eigen politiestaat. Je moet het niet aan de stok krijgen met een Maya, want je delft altijd het onderspit.
Bij de ingang van het dorp wordt je al gewaarschuwd.

De Maya’s komen op het plein voor de kerk met allerlei spulletjes naar je toe om te vragen of je iets wil kopen. Ze zeggen dan “wil je wat kopen als je de kerk uitkomt”. Als je “ja” zegt komen ze daarna naar je toe. Je moet dan iets kopen en de prijs wordt 10x zo duur. Als je het niet doet, wordt de politie erbij gehaald…. Ook wij kregen deze vraag maar we hebben vriendelijk bedankt! Oscar had ons gewaarschuwd.

We zijn deze beroemde Maya kerk binnen gegaan. Daar zouden kippen worden geofferd en duizenden kaarsen branden.

Overal werd gewaarschuwd dat je binnen géén foto’s mocht maken en dat hebben we dus ook niet gedaan. De vloer was bezaaid met dennennaalden en er branden idd wel duizenden kaarsen. Ze werden door de bevolking ritueel in een rijtje op de grond vast gesmolten en daarna aangestoken. Het was erg warm binnen en er was bijna geen zuurstof meer.

Deze foto had Oscar voor ons, hij heeft deze opname ooit van iemand gekregen die wel het lef had om een foto te maken. Op het moment dat wij hier waren, was het veel drukker en er was ook live muziek. Ook werd er volop CocoCola, PepsiCola en Pox (plaatselijke sterke drank) gedronken.

Volgens Oscar zoeken deze Maya’s altijd een excuus om dronken te worden of te zijn. Het lijkt of overal een feestje wordt gevoerd. De rechtsstaat is ook erg ruw: Eens was er een maya vrouw vermoord. Deze politiestaat heeft daarna 3 verdachte mannen (geen maya’s) levend verbrand en dit op video vastgelegd. Destijds stond Mexico op zijn kop want dit is overal uitgezongen.

We hebben met Oscar ergens goedkope pox (lokale sterke drank) gekocht en dit ter plaatse opgedronken. Het was lekker en gelukkig niet zo sterk dat we er dronken van werden. We hebben dus ook geen maya’s lastig gevallen.

We hebben het kerkhof nog even bekeken. Deze zag er eenvoudig uit, maar ook hier bezaaid met dennennaalden.

Daarna zijn we weer met de het busje teruggegaan naar San Cristobal. Wederom waren er weer vele optochtem te zien. Te veel om wederom vast te leggen.

We nog even de kunstmarkt bezocht.

De Maya kerk was nageschilderd. Van deze bevolking kon ik wel een foto maken. De mannen met een witte vacht om zijn belangrijker dan de mannen met een zwarte. De gekleurde figuur moet een maya van een ander dorp voorstellen. Overigens lopen alle vrouwen in zwarte harige rokken. Ze zijn blijkbaar ook iets minder belangrijk dan de “witte” mannen.

We hebben nog wat rondgelopen, schoenen laten poetsen en koffie gedronken. Ondertussen bleef Oscar maar praten. Vooral over drugs en drank en andere stoute dingen die hij vroeger allemaal heeft uitgevoerd. Ik was wat “overbeladen” met al zijn verhalen, maar Geert bleef maar naar meer dingen vragen. Hij weet nu alles van de drugs in Mexico. Wil je daar meer van weten? Dan moet je het aan Geert vragen.

Tegen zonsondergang zijn we naar het hoogtepunt van de stad gelopen:
De kerk waar de verjaardag van de VIRGIN wordt voorbereid. Het leek al te zijn begonnen, maar het hoogtepunt is 12 december.

Zie hier voor meer informatie over dit feest

Dit is Oscar. Hij is voor ons een geweldige gids geweest.
Deze cadeautjes hebben we van Oscar gekregen.
En hij heeft ons naar het hoogtepunt gebracht.
Daarna zijn we weer neergedaald op de aarde.

Moe maar voldaan hebben we afscheid genomen van Oscar en zijn we op tijd naar het hostel gegaan. Daar heb ik deze blog bijgewerkt en ook daarvan ben ik nu helemaal verzadigd.

5 reacties

  1. Mirian

    Machtig mooi die watervallen.En dat fietsen op de brede rustige wegen in die natuur. Fantastisch. Mooie impressie gemaakt Jet!

  2. Nel

    Wat een geweldig visueel spektakel!! Van 50 tinten groen- blauw tot duizenden kaarsen en even zovele mensen !! TOP !

  3. Yolanda

    Wat een prachtige reportage weer en al die belevenissen, top op te lezen en feest van herkenning! Ik was in 1984 in Chamula en San Cristobal, wel wat drukker nu. Heerlijk land om doorheen te trekken. Geniet nog van jullie trip! Het is er zo kleurrijk.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *