El Salvador

Dag 23

Zaterdag 11 november, de warme zee en een hotshower.

Het was weer een verrekte hete dag. De route was niet spectaculair maar we hadden wederom een “warmshower” in het vizier. De gastheer leek enthousiast om ons te ontvangen met de teksten: mijn huis is jullie huis & op zondag kunnen we naar de vulkaan gaan.

In de loop van de dag heb ik een paar keer contact gezocht, maar alle tegen reacties bleven uit.

Rond 4 uur zijn we vertrokken naar onze “warmshower” in de hoop dat we hem konden vinden (hij had zijn adres niet doorgegeven).

Welnu, het was even zoeken en navragen, maar we vonden hem. Helaas had hij voor de vulkaan morgen geen tijd, maar hij had wel een plekje voor ons op de veranda.

Hij had het druk. Hij heeft 5 kruidenierswinkels in de buurt en 30 man personeel. Dit alles is veel logistiek en kost hem veel tijd.

Geert is erg fotogeniek hier. Als we even stil staan komt er altijd weer iemand naar ons toe met de vraag of ze met Geert op de foto mogen. Een heel enkele keer mag ik er ook bij staan.

Dag 24

Zondag 12 november, klimmen

Aan de gastheer heb ik gevraagd waar het mooi was. Hij verwees me eerst terug naar de kant waar we vandaan kwamen, maar dat voelde als achteruitgang en we willen vooruit. Hij liet nog foto’s en filmpjes zien van de “beloofde” vulkaan, maar dat sprak ons ook niet zo aan.

Als laatste verwees hij naar Alegria en Berlin, dat lag op 1200 meter hoogte, maar volgens hem zouden we wel een lift kunnen krijgen als we dat probeerde. We kozen voor deze optie.

Na 50 km zou de echte klim beginnen.

Dat gingen wij iets verderop ook proberen. Niemand wilde ons meenemen en de wielrenner hebben we ook niet meer voorbij zien komen. Er zat niks anders op dan te fietsen. Op zich is klimmen niet erg, maar als het zo heet is valt het niet mee.

Veni vidi vici

We kwamen boven al koste het ons wel een hele middag en veel zweet. Volgens iOverlander was er een hele rustige camping op de top van de vulkaan bij een meer.

In Alegria was een ecologisch park “finca rauda” waar tevens ook een camping was en restaurants.

Het bleek een heel complex te zijn met 8 verschillende restaurants, 2 vergezichten, een paar vakantiehuisjes, een kleine camping en diverse atrakties.

We werden ontvangen door de eigenaar van het complex en deze vond het geweldig dat we op de fiets waren en bij hem kwamen camperen. We mochten voor niks op de “luchtfiets”. Dat leek me zo eng, maar hij zou het wel even voordoen.

“Morgen” zei ik, en Miguel (Zuid Amerikaanse naam voor Geert) mag ook mee…

Dag 25

Maandag 13 november, Wandelen en zippen.

Heerlijk, zo’n rustdag. Laat opgestaan (7:30), rustig ontbeten en toen begonnen aan een wandeling. Maar eerst nog even naar de mirador:

Toen konden we aan het spannende gedeelte beginnen. We mochten dus voor niks naar de overkant fietsen. Ik heb op de fiets gezeten.. Should I stay or should I GO. Ik durfde niet!

Ik mocht ook met de zip lijn naar de overkant als ik dat wilde. Die angst heb ik overwonnen.

De eerste vond ik eng, de tweede spannend en van de derde kon ik echt genieten.