Terug naar Argentinië

geplaatst in: Patagonië 2023, Uruguay 2023 | 8

Te veel hooi op de vork.

Samen zijn we in de vroege ochtend, van woensdag 2 maart, op de fiets gestapt. Ik nog met goede moed en Geert met lood in de schoenen.

De omgeving blijft leeg en heuvelachtig.

De eerste helft van de route hebben we samen gereden, tot de weg weer een drukke racebaan werd voor automobilisten. Ik besloot om rechtsaf te gaan, weg van de drukke weg. Geert koos voor de makkelijke route langs de drukke weg…

Ik werd verwelkomt in Villa Serrana.
En ook Maria uit Lourdes gaf mij de zegen.

Mijn route had meer uitdaging: veel klimmen over onverharde wegen in een overdraaglijke hitte. Het begon goed, lekker op eigen tempo zonder gekreun van Geert. Zelfs mijn fiets, die eerst nog piepte bij iedere pedaalslag, was stil geworden. Na ongeveer 5 km werd me een ijsje beloofd, nog even klimmen en dan kon ik genieten. Maar de “heladeria” was gesloten. Teleurgesteld nam ik genoegen met een slokje water in de schaduw van een boom. Ik keek op mijn garmin en zag dat er 2 stevige klimmen op mij wachten waarvan ik de eerste al bijna voor de helft had voltooid, dat gaf moed. Dus op voor de 2e helft die nog steeds verhard was. Ik vocht, probeerde niet na te denken en kwam boven. Onderweg is het afzien, maar als je dan boven bent, ach, dan viel het eigenlijk wel mee…

Mijn vader zei altijd “je moet niet te veel nadenken bij de dingen waar je tegenop ziet, anders wordt het alleen maar erger” . Dat probeerde ik te doen. Ik beloofde mezelf een vruchten yogurt als ik de 2e klim had voltooid. De weg werd onverhard en het was druk met vrachtwagens die op en af reden om hout op te halen. Ik zag ze denken “Die is gek!” en zo voelde ik me ook. De 2e klim, bleek veel langer, nog steiler en nog onverharder dan ik me had voorgesteld. Ruimschoots, voor ik boven was, heb ik in de schaduw mijn yogurt opgegeten en mijn zonneklep opgezet. Nu niet meer nadenken en doorfietsen, maar waar bleef toch die top? Was het hier? Nee, nog verder… hier dan? Nee nog niet.

Toch, zoals altijd ben ik weer boven gekomen. Zonder af te stappen al had ik daar nog zo’n zin in.

Er kwam een kleine afdaling en daarna weer een top, en nog een, en nog een en nog een… Met zo weinig mogelijk inspanning probeerde ik op de fiets te blijven, naar beneden zonder te trappen en naar boven in het lichtste verzet met zo min mogelijk kracht op de pedalen.

Het landschap was niet bijzonder. Ik wilde een foto maken om op te scheppen tegen Geert hoe geweldig het wel niet was, maar ik kon niets bijzonders vinden.

Dan deze koeien maar…

Hier bedacht ik hoe lang een mens door kon gaan voordat je van vermoeidheid omvalt. Gelukkig heb ik het net niet meegemaakt!

Na nog een klim en nog een en nog een, kwam ik bij het bordje van het park waar we hadden afgesproken.

Hier zou het bijzonder zijn.

ik verwachtte dat Geert al lang ter plaatse zou zijn, maar er was geen enkele andere fietser te zien. Bij navraag, hadden ze ook nog niemand gezien. En o ja, bereik met de telefoon had je hier ook niet.

De opluchting was groot toen ik hem na een half uurtje aan zag komen, tja hij had het nóg rustiger aangedaan.

Na een grote cola, zochten we een plaats op de camping. Daar viel ik om op een plekje in de schaduw, ik kon nier meer…

Deze Laguna heb ik nog kunnen bereiken. Daar heb ik gezwommen tot de onweer begon.

Na deze stortbui hebben we een potje gekookt en zijn we rond half 9 gaan slapen.

De koek is op.

Rond 5 uur zijn we opgestaan om te voorkomen dat we weer in de hitte moesten fietsen.

Bijna klaar voor vertrek
Het werd al snel licht.
Nog een blik achterom…
Kruistocht op santos bikes.

De tocht naar Minas was zo’n 25 km. Beide hadden we geen zin om verder te fietsen en toen ik voorstelde om de bus te nemen naar Argentinië, vond Geert dat een geweldig plan.

Om 9 uur zaten we in de bus naar Montevideo, om half 1 naar Polonio en rond 4 uur kwamen we daar aan. Daar hebben we een boot ticket gekocht voor de volgende dag 10:15.

In Polonio, zou volgens de reviews in iOverlander de duurste, lelijkste en smerigste camping zijn die men ooit had bezocht. Dus daar wilde we niet naar toe.

We hebben eerst de zonsondergang afgewacht. Daar heb ik nog even een duik genomen.
In de schemer hebben we wat gegeten.

…en zijn toen op zoek gegaan naar een plaats “into the wild”. Het viel niet mee in het donker…

…maar we hebben toch nog een rustig stekkie gevonden aan het water, verscholen achter een bosje.

Terug met de boot

Voordat we vertrokken hebben we de oude binnenstad van Polonio verkend.

Stadsmuur
Lange straten met platanen.
Grote hal, vol met wachtende voor de boot. De immigratie dienst zijn we hier al gepasseerd.
We kwamen aan in Uruguay met de kleine Colonia Express en vertrekken met de grote Buquebus.
Deze stoere motor rijders uit Brazilië vertrokken naar Bariloche. Nadat ik vertelde dat we daar begonnen waren aan onze tocht, vonden ze ons ook stoer met onze fietsen.

We hebben een Ibis hotel geboekt voor 5 nachten in “een veilige wijk”, dat hopen we teminste. Na 8 weken in een tent te hebben doorgebracht is dit een enorme luxe. Kruipen over de grond hoeft nu niet meer.

Binnen is de temperatuur prima, buiten is het 36 graden. De komende dagen gaan we ook genieten van een heerlijk buffet ontbijt. Weelde!

We hebben onze spullen uitgestald, want alles voelde nogal vochtig aan.

Morgen mag de fiets nog even uit de garage en gaan we met BajaBikes een fietstour maken door deze grote stad. Daarna mogen ze in de doos en gaan wij te voet verder.

8 reacties

  1. Saskia Gorris-Loeffen

    Wat een helden zijn jullie. Ieder eigen weg gekozen in Uruguay. Geniet van Buenos Aires nog de komende dagen. Geweldige stad . Dezelfde fietstocht heb ik ook met Nederlandse gids gedaan. Weinig fietsen ( ook vaak over trottoir) veel info en leuke weetjes. Kortom makkie wat fietsen betreft .
    Met de trein naar Tigre kan ik jullie adviseren om Delta gebied in te gaan. Die 5 dagen zijn zo om. Dank voor alle mooie foto’s en veel plezier nog in de tango stad. Daarna veilige reis naar nieuwe kleinkind ! Groetjes Leon en Saskia

  2. Nel

    Geniet ook van het staartje van jullie geweldige reis !! De fietsen zijn vast blij , lekker rustig in de doos !!

  3. Aaltje

    Tijd en koelte voor jullie om alle avonturen te ordenen.
    Goeie dagen samen en een veilige reis terug naar Nijmegen!

  4. Bart

    Complimenten aan een geweldig stel; zowel samen en desnoods ieder zijn eigen weg gaande……
    Mooi hoe jij beschrijft wat de leuke en minder leuke kanten zijn van het zo reizen per fiets en met de tent en overige bagage. Avonturiers in hart en ziel!
    Geniet nog van de laatste dagen en een goede reis gewenst naar een nat kikkerland…..
    Groetjes, Bart

  5. Leon Leijtens

    Genoeg is genoeg. Mooi te lezen dat zelfs voor jou iets soms teveel kan zijn. En dan toch nog door blijven gaan. Petje af voor zoveel karaktervastheid.
    En ook leuk om te lezen dat Geert het rustig aan heeft gedaan. Een ongedachte mogelijkheid, ik heb het nooit van dichtbij mogen meemaken.
    Dank, dank, voor alle verhalen en foto’s van deze avontuurlijke reis. Goede reis terug.

  6. Hanneke

    Als dit het laatste blog is, dan wens ik jullie nog wat positieve ervaringen in en rond Buenos Aires. En bedank ik je zeer voor de prettige en mooie leesbare blogs.
    Als er nog eentje komt hoop ik op nog een laatste verrassing van jullie reis.

  7. Cathrien van de Veerdonk

    Nog een mooi laatste staartje van de reis gewenst! Prachtig avontuur. Mooi beschreven, ik heb jullie een beetje leren kennen via deze verhalen en mooie foto’s. Grote groet, Cathrien

  8. Hanny

    Wat een geweldige foto’s en mooie stoere verhalen. Een reis om nooit te vergeten. Geniet van jullie laatste dagen van deze reis.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *