Op weg naar het binnenland

Maar eerst nog even naar Chuy in Brazilië.

Chuy is een plaats op de grens met Brazilië. Het staat bekend om de vele belastingvrije winkels omdat het in “niemandsland” ligt.

Uruguay is duur, ja zelfs veel duurder als Nederland. In de supermarkten betaal je bv voor een “eeuwig houdbaar brood”, al bijna 4 euro. Klein pakje chips kost 5 euro, enzovoort. Vandaar dat Chuy erg in trek is voor de Uruguayanen. Wij wilde dat wel eens bestuderen.

De weg ernaar toe is eentonig en ze rijden als dwazen. Hier zijn we er bijna….

Wel hebben we er lekker gegeten en nog een karaf campinggaz gekocht voor de zekerheid. Natuurlijk hebben we ook wat levensmiddelen ingeslagen maar de prijzen waren zeker niet indrukwekkend laag, eerder het omgekeerde.

Naar het binnenland, rustig aan…

Het was een warme dag. Overdag is het ongeveer 35 graden en dat is veel te heet om te fietsen.

We zochten naar een plaats uit de zon voor ern lunchpauze. De ideale plek hadden we niet kunnen vinden, maar ach… we deden het er maar mee. Wat later verdween de zon achter de wolken en koelde het wat af.

Daar woonde een “wereld vreemde man” met zijn vrouw. Ik vroeg of hij een schuilplaats had en we mochten wel even in de schuur die je op de voorgrond ziet. De regen zette toch niet door dus waren we ook weer snel vertrokken, zonder koffie (-;

Tegen de avond zochten we naar een iOverlander plekje “Los papas motocicles” (perfect place for camping quiet by the black lake). Na 4 km kwamen we daar maar “the black lake” het was afgezet met draad.

Onweer dreigde, maar het bleef bij een regenbui.

Het roer om, vroeg uit de veren.

Omdat het overdag te heet is om te fietsen, zijn we om 5 uur opgestaan en na een snelle hap zijn we in het donker vertrokken.

Rond 8 uur waren we in Velasquez. Bij de Bakker hebben we brood gekocht en op een bankje hebben we ons eigen kopje koffie gedronken.

Het lijkt hier op zuid Limburg, maar dan zonder een enkel huis tegen te komen. Het is hier volstrekt leeg!

Tussen de middag hebben we 3 uur geluierd in de schaduw, tot de zon weer achter de wolken verdween. Onweer dreigde, maar bleef uit.

In Aiguá ben ik naar het politiebureau gegaan en heb ik gevraagd of er een plaats was waar we de tent op konden zetten. Tot mijn verbazing verwees hij heel enthousiast naar een Park 500 meter verderop.