Gisteren waren we op tijd opgestaan, we wisten dat er een slechte weg aankwam en dat we behoorlijk moesten klimmen.
Het eerste stuk ging recht naar boven, Dat was even op de tandjes bijten.
Daarna begon het gebobbel. Beneden was het nog vrij helder weer, maar naarmate we stegen werd het steeds mistiger.
Rond de middag waren we al bij onze doel: “Reserva Ecológica El Ángel”. Daar moesten we ons aanmelden om het Park binnen te mogen.
Ik vroeg of we onze tent ergens op konden zetten en dat mocht, namelijk binnen in deze houten blokhut. We twijfelde wel even omdat het zo mistig was, maar het aanbod was zo luxe, we konden dat niet voorbij laten gaan. Nadat we de fietsen hadden geparkeerd gingen we een rondje wandelen op een aangegeven pad. Van dichtbij konden we alles goed zien, maar de mist belemmerde het zicht op het meer.Er stonden bordjes met plant namen, die konden we nog wel zien. We hebben er wel enkele gemist.
Later in de middag trok de mist wat op. “Onze” ranger had dat al voorspelt “mas tarde”. We besloten om het rondje nogmaals te lopen.
De 2e ronde was beter, we konden het meer zien en de omgeving was wederom heel mooi.Dit is een zoek plaatje, ergens zit een grote uil verstopt. De omgeving Het werd wel weer steeds mistiger maar dat mocht de pret niet drukken Kijk, dit was ons riante onderkomen, 2 hele grote kamers met een keukenblok waar we koffie, thee en soep hebben gemaakt met ons eigen gasstel. Normaal gesproken was deze ruimte een cafetaria, maar sinds de uitbraak van corona was dit gesloten, bofte wij weer even.Na het eten heb ik permissie gevraagd om de open haard aan te steken en ja, dat was geen probleem. Geert moest nog wel even op zoek naar hout.Ondertussen ging de zon onder.En had Geert de kachel aan.
Vanochtend werden we wakker met een stralende zon en helder weer. Daarom besloten we om het rondje nogmaals te lopen.
Je kon de besneeuwde bergtop zien van de Imbabura en als je inzoemt, zie rechts ook nog een kleine (verder weg) besneeuwde top. Dat is de Cotopaxi wist de ranger ons te vertellen. Bij helder weer, zie je meer.In de verte een vulkaan waar nog leven inzitten.Route was prima aangelegd. We moesten wel flink klimmen. Nog een keer met de besneeuwde Imbabura op de achtergrond.De bloei van een Paramo Flower Espeletia Pycnophylla waar de omgeving vol van stond.Bij de ranger bloeide planten die alleen op grote hoogte voorkomen. Met uitleg waarvoor deze gebruikt worden. Dit is slechts een kleine selectieDe 1e, 2e, en 3e wandeling.
Daarna konden we weer de fiets op. We wilde de ranger 10 dollar geven maar daar moest hij niks van weten.
De weg was slecht, maar het behaalde doel, heiligd de middelen.
We moesten geconcentreerd fietsen, altijd vooruitkijken en nooit kijken naar de Steen die voor je ligt want als je dat doet gaat het mis. (Les 1 van mtb)
De omgeving bleef mooiMet modder Het werd steeds groener en de bomen kwamen weer terug Dit is bijna op het einde van de hobbel weg
Door het stadje Tulcan zijn we snel doorheen gefietst, daar valt niet veel over te vertellen alleen dat er enig onenigheid was over de route.
Dit is de grens!
Eerst moesten we ons uit laten schrijven uit Ecuador, dat hadden we zo gevonden omdat een vriendelijke meneer ons vertelde waar we naar toe moesten. Daarna volgde we de bordjes “Colombia”. Daar liepen we tegen een figuur met een uniform aan die alleen maar de woorden sprak “check mig” en “internet”. Maar we hadden helemaal geen WiFi en we kwamen er ook niet op.
Een vriendelijke jonge Colombiaan, die ook een fiets vol met bagage bij zich had, kwam ons helpen. Het bleek dat we op “check mig” digitaal een formulier moesten invullen. Ook moesten we melden of we wel of niet waren gevaccineerd, daar was verder geen enkele controle op. De landgrenzen hebben sinds de uitbraak van Corona altijd dichtgezeten en zijn pas sinds 3 weken weer open, ook daar hebben we weer geluk.
De Colombiaan gaf ons ieder een stikker en een armband. Hij woonde in Bogota maar ging fietsen in Ecuador. Hij heeft ons zijn telefoon nummer gegeven en we mogen hem altijd WhatsAppen als we vragen hebben. Misschien kunnen we hem in Bogota opzoeken maar ik weet niet of hij dan al terug is.
Nu zitten we dus in Colombia in het stadje Ipialus en het stikt hier van de schoenenwinkels…
We zijn exact 5 weken in Ecuador geweest en het was geweldig maar dat hebben jullie vast allemaal gelezen. We zullen het missen. Colombia gaan we de komende 8 weken ontdekken en daar mogen jullie van meegenieten.
Wat een bijzonder avontuur zijn jullie aan het beleven. Met veel respect en plezier kijken we naar jullie gefiets op die hobbelige wegen. We proberen de kunst een beetje af te kijken. Maar dat valt nog niet mee. Wat een prachtig pakkie voor Roan. Hij wordt steeds meer een peuter. Altijd lachen en dezelfde stem als Tomas. Nu verder in Colombia. Veel plezier! Marinka
Man, man, vrouw, vrouw, Geert, Geert, Jet, Jet, Wat een PRACHTIG avontuur beleven jullie!!! Super leuk om jullie belevenissen te lezen en wat een mooie foto’s.
Wees voorzichtig, hé. Helm op:)
Evert
roel
veel plezier in colombia!!
mooi avontuur tot nog toe
Marinka
Wat een bijzonder avontuur zijn jullie aan het beleven. Met veel respect en plezier kijken we naar jullie gefiets op die hobbelige wegen. We proberen de kunst een beetje af te kijken. Maar dat valt nog niet mee. Wat een prachtig pakkie voor Roan. Hij wordt steeds meer een peuter. Altijd lachen en dezelfde stem als Tomas. Nu verder in Colombia. Veel plezier! Marinka
Evert
Man, man, vrouw, vrouw, Geert, Geert, Jet, Jet, Wat een PRACHTIG avontuur beleven jullie!!! Super leuk om jullie belevenissen te lezen en wat een mooie foto’s.
Wees voorzichtig, hé. Helm op:)
Evert
Bart
Na al de pracht van en in Ecuador ben ik benieuwd wat Columbia gaat brengen……
Veel plezier alvast en stay safe !!
Marion
Wow wat een eerste impressie van Columbia! Geweldige foto’s. En die wegen…… leuk om jullie zo te volgen!
Kees
Mi encanto Columbia maar ik hoop voor jullie niet teveel van de die hobbel paadjes.