Vanochtend weer later vertrokken dan de bedoeling was, ik denk dat het al bijna 10 uur was.
De opdracht van vandaag:
Uiteraard delen we “onze” secrets niet op internet, soms doen we dingen die niet mogen, deze hebben we in de wind laten vliegen.
We zijn, hoe kan het ook anders, weer naar het noorden gefietst. Afgelopen dagen hebben we alleen droge rivierbeddingen gezien, vandaag was dat anders: er doemde zowaar een meer voor ons op:
Later fietste we langs een rivier en alleen daar is het een groene oase
Bij een korte pauze bij een klein winkeltje hoorde we iemand naar ons roepen “goede middag”. Bleek het ook een Nederlander met volle bepakking die dezelfde richting op fietste als wij.
Het is Joris, hij komt uit Amsterdam, 30 jaar en hij is klusser. Hij is rond de wereld aan het reizen en is nu 10 maanden van huis. Als hij de motivatie houdt, fietst hij terug naar Nederland, dan is hij volgend jaar mei terug. Tja, er is altijd baas boven baas…
Nu staan we samen op de camping en zijn de mannen naar de winkel geweest.
Terwijl ze weg waren kwam een vrouw naar mij toe met een vers geroosterd broodje! Ze omhelsde me alsof ze me al jaren kende. We weten inmiddels dat ze èèn zoen geven en dat voorkomt wat gestuntel. Ze vertelde honderd uit, veel was onverstaanbaar, maar ik begreep wel dat ze vandaag haar oorbel kwijtgeraakt in de rivier die ze met haar verjaardag cadeau had gekregen. Och…. Er zijn ergere dingen.
Nu zijn de mannen voor mij aan het koken terwijl er een zwarte hond aan mijn voeten ligt.
Ondertussen blijft Joris maar praten. Hij kan geen Spaans en zijn Engels is ook niet optimaal. Hij is blij dat hij zijn verhaal weer kwijt kan en Geert krijgt les in koken met een allesbrander.
0 reacties