Een dag die alle namen heeft gehad

Vroeg uit de veren, alles bij elkaar geraapt, op de fiets gepropt en om half 9 vertrokken. Wat een dag!
Deel 1 zou de naam gekregen hebben: saai en druk: Heel veel auto’s en mensen die overal hun oude kloffie willen verkopen.
Deel 2: spannend, eng en levensgevaarlijk., De route die ik bij me had, hield geen rekening met snelwegen, oeps… We hadden de keus om 50 km om te rijden of een stuk over de snelweg. We kozen voor het laatste, vandaar de titel. Toch hebben blijkbaar meerdere fietsers dat ooit gedaan, want om de haverklap kwamen we borden tegen met een fiets met een rode streep er door heen en dat zie je in Nederland dan weer niet.

Deel 3: afzien en limieten opzoeken! We konden de spanning niet meer aan en we besloten om een kleine omweg “weg van de snelweg” te nemen, die toch langer werd omdat we een afslag miste (de kindertjes van Kuychi zullen er blij mee zijn). Maar het ergste moest nog komen, we moesten over een bergtop van bijna 1400 meter en het was heet en we hadden bijna geen water meer en we kregen een hongerklop. Yuk Sie dankzij jouw “geheime zakje tegen de hongerklop” zijn we er toch bovenop gekomen.


Dit was ook te danken aan een man en een vrouw die we tegen kwamen. In mijn beste Spaans vroeg ik “tiene Aqua”? Dit leverde 2 volle bidons op èn een fles met ijswater. Dat bracht ons weer bij de snelweg….
Deel 4: ff doorzetten en we zijn er. Keuze wel of geen snelweg was niet moeilijk: want er was alleen maar snelweg. Gelukkig was het niet lang en ging het naar beneden. Het laatste stuk was net als deel 1, maar het was wel de kortste route naar San Felipe en we hadden wind in de rug èn we konden nog water kopen.
Nu zitten we op een drukke, bedrijvige familie camping en met de vraag “tiene Aqua caliente, necesita para la sopa” kookte ze dat ff voor ons en konden we genieten van een welverdiend kopje soepje!

Hasta mañana.