Portugal

Dag 34, stevige wind uit het westen

Het was een vermoeiende fietsdag en er viel ook niet veel te beleven of te zien. Dit was het:

In Faro hadden we een goedkoop hotel die er prima uitzag en hebben we goed gegeten bij de Indiaas.

Dag 35, verder langs de kust.l

Dag 36, van de zuid naar de west kust, via het binnenland.

Nu alleen even de foto’s…

Dag 37, langs de kust waar ook heel veel wandelaars waren

Dag 38, geen bijzondere route

Slechts 1 foto van een onverharde weg omdat we de drukke havenstad Sinus wilde vermijden. Het was even zoeken, maar weer gelukt

Dag 39, richting het noorden

We hebben geprobeerd om drukke smalle wegen met razend verkeer, te vermijden. Dat is gedeeltelijk gelukt maar soms zit je in de val en is er geen andere route mogelijk. Op dat moment is het hard fietsen om zo snel mogelijk van de weg af te zijn.

Er waren veel pelgrims met gele hesjes die op pad waren naar Fatima, een bedevaartsoord hier in Portugal. Ook zij riskeerden hun leven door langs deze drukke wegen te lopen. Het schijnt dat er een paar per jaar worden doodgereden en dat snappen we wel, ook wij zijn aan de dood ontsnapt (-;

Dag 40, aankomst bij Pedro

Pedro hebben we ontmoet in Patagonie. (https://jetengeertopdefiets.nl/2023/01/vamos-con-los-tres-continuar-con-los-quatros/) . Hij komt uit Portugal, dus we dachten “laten we eens even kijken of hij thuis is”. Hoewel hij tegenwoordig in Genève woont, was hij toevallig een paar weken bij zijn ouders in Entroncamento.

Pedro (in Patagonie noemde iedereen hem Pedrito omdat hij klein is) is enig kind en wordt door zijn ouders zeer in de watten gelegd. Alles wordt voor hem geregeld. Bijvoorbeeld, in Patagonie stuurde Pedrito foto’s naar zijn moeder en bij thuiskomst was het fotoalbum al klaar. Omdat wij Pedrito’s vrienden zijn wordt alles voor ons gedaan en we mogen niets te kort komen.

Rond lunch tijd hadden we afgesproken bij een restaurant in het paardendorp Golegã. Lunchtijd is hier dinee tijd met alles erop en eraan! Het was heerlijk en Pedrito wilde perse alles betalen. Dus vooruit dan maar.

Na een hartelijke ontmoeting met de ouders, werden alles klaargemaakt voor de voetbalwedstrijd Sporting Lissabon tegen Benfica. Beide partijen uit Lissabon konden kampioen worden als ze zouden winnen.

De familie, vrienden en bekende kwamen allemaal kijken.

Het werd uiteindelijk 1-1 en niemand was blij of verdrietig. Volgende week zullen we het weten.

Daarna moesten we de uit de hand gelopen hobby van de Oom en buurman van Pedro bewonderen. Het was ONGELOOFLIJK! Een grote kamer met alles van de ROLLING STONES! Alles alles alles had hij verzameld. Uiteraard kregen we ook de muziek te horen.

De moeder van Pedro is een nog grotere verzamelaar. De gekste dingen heeft ze verzameld, te veel om op te noemen en we moesten het allemaal bewonderen

Etcetera etcetera etcetera etcetera…

Hun hond, een keffertje, was hun hele hebben en houden en werd totaal in de watten gelegd.

Dag 41, op weg naar “ons Han”

In de ochtend zijn we nogmaals in de watten gelegd en hebben we hartelijk afscheid genomen.

Pedro en zijn vader zijn nog een stukje meegefietst en toen waren we weer vrij. In Tomar hebben we nog een mooi kasteel bezichtigd.

Tegen de avond hebben we een hotel gezocht in Miranda do Covo en dat was wederom gelukt.

Dag 42, aangekomen bij Han en Ben.

Het was nog een klein stukje fietsen en rond half 2 waren we waar we wezen moesten.

Het huis binnen is ook groot en schitterend ingericht.

We hebben geluncht in Arganil en “God zag dat het goed was”..(-:

Dag 43, de fietsenmaker.

Mijn achterrem gaf geen sjoeger meer dus we moesten op zoek naar een fietsenzaak. in Côja (12 km verderop en wat hoogtemeters).zat er eentje.

Het was een zeer vriendelijke jonge man die zijn uiterste best deed. Het bleek dat de remkabel gebroken was, die heeft hij ingekort en na 3 uur had hij het zaakje voor mekaar. O wat was hij blij!

Toen weer terug naar Arganil en daar hebben we weer lekker en gezellig gegeten.

Dag 44, rustdag in Arganil

Lekker rustig aan gedaan vandaag. Om half 12 moest ik bij de tandarts zijn omdat er een stukje van mijn kies was afgebroken en dat voelt zo naar. Ze heeft het gaatje weer gedicht en mijn tong komt nu geen kartelrandje meer tegen.

In de middag heb ik nog wat routes uitgezocht en in komoot gezet. We zullen zien…

Dag 45, weer op de fiets

Het was fijn geweest bij “ons Han” en Ben. We hebben genoten van hun mooie huis en gastvrijheid. Nu mogen we weer onze weg vervolgen voordat hier morgen de hel losbarst.

Het was een mooie route op rustige wegen.

Rond 6 uur stonden we aan een rivier waar we de tent wilde opzetten. Juist op dat moment, kwam er vanuit het niets een wolkbreuk! Gelukkig hadden we de tent nog niet uitgepakt.

Wat nu? Met onze slogan “THERE’S ALWAYS A SOLUTION” besloten we eerst maar in een restaurant wat te eten. We vroegen of zij een oplossing hadden, maar ze hadden geen passende voor ons.

Geert kwam met het lumineuze idee om iets terug te fietsen naar een “butterfly autocamping”. Daar werden we met open armen ontvangen. De mevrouw (icelandse) deed er alles aan om ons het ideale plekje te geven. Zelfs zij had het over de wolkbreuk en was blij dat ze ons wat kon bieden!

Inmiddels was het al bijna donker maar dat mocht de pret niet drukken..We waren opgelucht dat het toch weer gelukt was.

Ze heeft nog foto’s van ons gemaakt en we hebben hartelijk afscheid genomen. Eigen bijdragen mochten we in de fooienpot stoppen.

Dag 46, omweg naar de steen der wijzen.

Het eerste stuk zijn we opgereden maar het was de moeite waard.

Rond half 6 kwamen we aan in een grote plaats “Vila Nova de Foz Cõa”. Daar zijn we naar een grote, bijna uitgestorven jeugdherberg gegaan. Het was daar lekker rustig en Geert heeft heerlijke pasta gemaakt die we in de avond zon hebben opgepeuzeld.

Dag 47, Koninginnen klim

En hij had een drone bij zich:

Daarna volgde een klim van 650 Hm. Dat was even werken maar uiteraard is het toch weer gelukt.

Het was een mooie route in een autoluwe zone.

In Macedo de Cavaleiros zijn we het eerste beste hotel ingedoken en daar was het goed. Ff met de beentjes omhoog en een biertje als beloning.

Het voetbal in Portugal (landskampioendchap) hebben we gevolgd op groot scherm. Sporting Lissabon werd de kampioen.

We hebben Pedro van harte gefeliciteerd met de overwinning. Hij was er dolgelukkig mee!

Dag 48, langs de oude spoorlijn “Linha do Tua”

De route was grotendeels onverhard. Sommige stukken waren niet te fietsen, maar tegen het einde werd het steeds beter. Het was een prachtige route door de groene heuvels.

We hebben geslapen 15 km voor de noordgrens met Spanje. Lekker weer spaans praten morgen, daar heb ik weer zin in!

Routes in Komoot