Trans México Bikepacking Route Sur, onverhard.

Dag 55

Woensdag 13 december, flink klimmen en de fiets duren.

In de plaats waar we gestart zijn, hebben we voldoende voedsel en water ingeslagen voor de komende 14 uur. We zijn dus weer wat zwaarder beladen.

Gelijk al moesten we stukken trotseren van meer dan 15%. Het was toen nog verhard en het lukte me om te blijven trappen tot 16%. Toch moest ik nog van de fiets af, want het werd zelfs 18%. Geert blijft gewoon doortrappen…

We fietsen hier door tropisch regenwoud. Het is dus ook erg vochtig (af en toe motregen) en heel groen. Hier een foto sessie van onderweg:

Rond 5 uur gingen we uitkijken naar een plaats om de tent op te zetten en net op dat moment zag ik naast een kerkje een heel mooi grasveld.

Er stond een huis dichtbij. Daar vroeg ik aan de man des huizes, of we de tent op mochten zetten bij het kerkje. Hij verwees me naar een huis, iets verderop, daar moest ik het vragen.

Bij het huis “iets verderop” was een mevrouw die me terug verwees. Bij hem moest ik het vragen. Nadat ik deze verwarring had uitgelegd, verwees ze me naar een ander huis, nog iets verder weg. Via een modderpad liep ik naar het 3e en voorzover ik het kon zie, het laatste huis.

Na mijn geroep, kwam een man naar buiten. Ik vroeg hem of we de tent op konden zetten naast de kerk en hij verwees me weer naar het 1e huis. Na wat uitleg, wat de andere 2 gezegd hadden, stelde ik voor dat hij de beslissing nam. Hij haalde zijn vrouw erbij. Ik legde uit, wie we waren, waar we vandaan kwamen en waar we toe gingen. De man was gescharmeerd van mijn Spaans, het was duidelijk dat dat meer kansen boot. Samen met zijn vrouw, besloten ze dat het goed was en hij liep met me mee naar de kerk waar Geert nog steeds aan het wachten was. Mijn vriend, kom binnen, zei hij tegen Geert.

Geert vroeg of er Aqua caliente (warm water) uit de douche kwam, daar zag hij de humor wel van in, ze bleven vrienden.

We hebben er heerlijk gekookt, lekker geslapen en nog uitgebreider ontbeten. Mijn beschermengel had weer goed voor ons gezorgd.

Dag 56

Donderdag 14 december, onverhard naar een vies hotel.

Het was weer hard werken en veel “op en af” deze dag.

We voelen ons een beetje Hélène en Aernoud op deze onverharde avontuurlijke wegen. Na 2 dagen hard werken, verlangen wij toch weer naar verhard, maar we moeten nog even doorbijten.

Dit was net voor een dorpje. Daar hadden we inkopen gedaan voor de komende 24 uur. Maar toen begon het te stortregenen en was het onbegonnen werk om verder te fietsen. Een vriendelijke man vertelde me dat hier ook een hotel was dus daar zijn we naar toe gegaan. 

Het was duidelijk dat dit enige hotel geen concurrentie had. De eigenaresse liet me 3 kamers zien en ik koos diegene die het minste stonk.

Toen ik onder de douche stond, kwam er geen druppel water uit de kraan. Nadat Geert dit ging melden, kwam ze een emmer water brengen met een bakje, zodat ik het water over me heen kon gooien. Dat ik in mijn nakie stond maakte haar niks uit.

Een goed restaurant hebben we ook al niet kunnen vinden. We hebben genoegen genomen met een hamburger.

De sim kaart werkt niet in dit dorp (werkte nergens de afgelopen 2 dagen). In het hotel is geen WiFi, maar dat kunnen we kopen bij de winkel tegenover, dat gaat op tijd. Toen ik even het contact verloor met het netwerk was ik alle data kwijt die ik in een nieuw blog had geschreven! Tot 2x toe ben ik opnieuw begonnen en toen is de moet me volledig in de schoenen geschoten!

Na zo veel ellende, kan het morgen alleen maar beter worden.  

Dag 57

Vrijdag 15 december, nieuwe dag, nieuwe kansen.

Na een slechte nachtrust zijn we toch rond 6 uur opgestaan. Op de kamer lagen nog ergens vergane reglementen. Regel 1: niet koken op de kamer, hebben we in de wind geslagen. We hebben er koffie gezet en een eitje gebakken.

Het ging weer op en af met veel modder en veel river crossings

Geert vond het belangrijker om eerst een foto te maken dan mij te redden.De tas met mijn kleren lag ondergedompeld in het water. Alle kleren die erin zaten waren doorweekt, klets en klets nat. De tas woog gelijk 5 kilo meer.

In de plaats La Chinantia hebben we een hotel gezocht. Gelukkig waren er 2 en hadden ze wat concurrentie. Diegene met de beste recensies hebben we gekozen.

Daar heb ik uitgelegd dat ik in het water was gevallen en al mijn kleren nat waren. Als ze alleen maar gedroogd hoefde te worden wilde zij dat wel doen anders moest ik naar een wasserette in het dorp. Toen ze me mee nam naar de wasruimte zag ik een wasmachine staan. Ik heb haar heel lief aangekeken en dat hielp!

Een wasmachine hier is anders als bij ons. Het is een grote bak waar je de was ingooit en daar schep je zo’n 8 emmers water bij en wat wasmiddel. Dat laat je een kwartiertje draaien. Hierna is het water zwart, althans, het water waar onze kleren inzaten. Na dit proces gaat het in de cenrtifuge. Naspoelen doen ze niet aan. Het belangrijkste was, dat het daarna de droger inging. Het zou 1 uur duren, maar dat werden er 3, en alles ruikt weer fris en is weer droog!

Toch weer een bijzondere dag maar eind goed, al goed.