Door de bergen van Guatemala

Dag 39

Maandag 27 november, klimmen naar Chichicastenango.

Ruim voor 8 uur stonden we al in de startblokken. De weg ging stijl naar boven.

Als het langere tijd meer dan 13% is wordt ik gedwongen te lopen. Dat was ook nu het geval. Geert kachelt gewoon door.

We hadden een klim van 19 km met ruim 1km hoogteverschil. Dat is heel hard werken met een zwaar beladen fiets. De bussen blijven eng en kijken niet om naar fietsers. Vrachtwagens doen dat overigens wel. Op de top moesten we nog een paar km over de Pan-American Highway.

We hebben onze tent opgezet in Chichicastenango. De beheerster deed erg haar best om het ons naar de zin te maken. We kregen het mooiste plekje, ze kwam stoelen brengen, onze boomstam (=tafel) werd gepoetst en de wc en douche werd geopend want we zijn de enige gasten.

Nadat we waren opgefrist zijn we het stadje ingelopen. Daar was het heel druk en op heel veel plaatsen kon je streetfoot eten. We hebben gebakken bananen, een taco en als toetje een frietje gegeten.

Je moet er een keer op zo’n markt zijn geweest om het te ervaren. Het is onmogelijk om alle taferelen te beschrijven..

Op de camping hebben we ons nog vermaakt met een podcast. We zijn weer op tijd in ons tentje gekropen.

Dag 40

Dinsdag 28 november, verder de bergen in.

Voordat we vertrokken op de camping bracht de beheerder ons naar een Maja gedenkplaats.

Het geloof is een mengelmoes van het katholicisme en de oude maja cultuur. Beide zijn met elkaar verweven.

Wederom moesten we deze dag veel klimmen. Het verschil met de vorige dag was, dat het nu veelal korte stijle klimmen waren en de vorige dag 2 grote. Maar ik boek vooruitgang. Ik blijf op de fiets, zelfs al wordt het 12, 13, of zelfs 14%. Bij 15% moet ik het toch opgeven.

Eerst zaten we nog op een vrij drukke weg met stinkende, roetwalmende autobussen die niet voor ons uitwijken. De vriendelijke man (van het filmpje hierboven) zei dat het komt omdat ze gestrest zijn.

Afijn op de helft ongeveer, zijn we op een rustige weg belandt, waar de autobussen waren verdwenen.

Halverwege had ik gekeken waar we ongeveer uit konden komen. Daar was een familiepark “Huehuegatanango”. Via een chat vroeg ik naar de prijs want ik zag op plaatjes dat er ook cabanas waren. Echter deze waren € 67 en dat is heel veel voor hier. Camperen kon ook toen ik daarom vroeg, maar dat koste € 34. Op de vorige camping betaalde we € 12. Daarom bedankte ik haar en schreef dat we verder gingen zoeken. Echter… toen kregen we een speciaal tarief met dezelfde prijs als op de vorige camping (ze vroeg wat die had gekost). Na een flinke klim en 2 uur later waren we er bijna.

Op de grote weg, voor de afslag was al iemand vooruit gestuurd om ons op te wachten. Hij bracht ons naar een soort pretpark waar we ons tentje hebben opgezet. Hij ging een tafel voor ons halen en stoelen. Toen we om een biertje vroegen ging hij er een voor ons kopen in het dal (met de brommer).

Ik schaam me dat ik heb onderhandeld over de prijs, zo lief zijn ze hier.

Dag 41

Woensdag 29 november, van klimpark naar lama boerderij

We vertrokken pas rond half 10 nadat we eerst hadden genoten van ons ontbijt met gebakken eitje. De route begon met een stijle klim.

De volgende klim met 1200 hm en gemiddeld 9% stond op het programma maar ik had er geen zin in. Bij een panederia waar we brood kochten stond een man met een pickup truck. Ik vertelde dat we naar boven gingen en dat ik een taxi zocht. Hij vertelde dat we dat in het volgende dorp moesten navragen, maar een andere man maakte hem erop attent dat hij ons ook weg zou kunnen brengen. En zo geschiedde… voor een prikkie werden we naar boven gereden.

Gelukkig scheen de zon en was het niet zo koud.

Toen was het nog 12 km naar een lama attractie kinder boerderij. We hadden gezien op iOverlander dat we daar onze tent op zouden kunnen zetten.

We werden er met open armen ontvangen.

Dat oude vrouwtje zag er schitterend uit, Ze kwam ons iedere keer weer een hand en de zegen geven.

Rond half 7 kwam David ons ophalen om te komen eten. Voor we “aan tafel” gingen, zorgde hij dat we onze handen konden wassen met warm water.

Daarna bracht de David ons weer terug. De lama’s stonden al binnen. Overal waren kerstlichtjes aangebracht maar ze stonden uit. Ik vroeg aan David of hij ze even aan kon doen. Toen moest hij weer helemaal terug om Opa te halen.

We zijn onze tent ingedoken met extra folie onder de matjes en warme kleding aan. Het is in de nacht rond het vriespunt en dat is heel koud in een tentje.

Dag 42

Donderdag 30 november

Het was koud afgelopen nacht. Ik heb steeds meer kleren aangetrokken en toch kwam ik niet helemaal op temperatuur.

Rond 7 uur was het al erg druk rondom onze tent met dagjes mensen en lama’s. David was er ook weer. De honden hadden onze voorraad brood opgegeten, maar David ging wel even nieuwe halen. Wat een schatje is het toch. Een heel slim jongetje van 11 jaar oud.

De kinderen hebben hier al kerstvakantie, vandaar dat het al zo druk is met dagjesmensen en dat alles al in de kerststemming is.

Het was genieten! We fietste op grote hoogte (3400 meter).

We hadden een super lange stijle afdaling.

Toen kwam het ergste deel van de dag. Er kwam een klim recht naar boven. Ik heb de helft gelopen, dus de helft was 15% of meer! Geert had het ook moeilijk gehad vertelde hij me, maar hij heeft wel lang op mij moeten wachten.

Het was wederom een levendig stadje, het krioelt er van de mensen. We zijn er doorheen gefietst tot we een geschikt hotel vonden. Er werd ons WiFi beloofd maar we kregen eerst een kamer zonder bereik. Dus dat heb ik even rechtgezet en we hebben er nu eentje mét.

Beide hadden we geen zin meer om ons in die drukte te bewegen. In dit hotel kunnen we onszelf, deze blog en al onze batterijen weer opladen.

We hebben heerlijk lang onder de perfecte douche gestaan en hebben in het hotel genoten van een heerlijke maaltijd. Nu gaan we genieten van een heerlijk warm bedje