De laatste ritjes

Nadat ik lekker had ontbeten in het hotel, zat ik alweer om kwart over 8 op de fiets.

Strava route

De zon scheen, daar had mijn engeltje weer voor gezorgd. Het eerste deel was makkelijk, alleen maar afdalen.
Daarna volgde een via verde van 25 km. Mooi grintpad zonder auto’s, rustig maar gestaag naar beneden.
Hier nog een overblijfsel van het spoor.
In Tudela had ik een koffie pauze en tijd om weer naar de Día te gaan. Mijn favoriete supermarkt omdat ze veel keuze hebben in ingevroren groente.
De bekende stier bij het afscheid in Tudela.

Parque natural de las Bardenas Reales.

Dit park stond in mij favoriete lijstje. Het is een halfwoestijngebied met grillige rotspartijen. Mijn bedoeling was om door het park van zuid naar noord te fietsen

Voorloper van het park.

In het begin van een Park stond een informatie centrum en ik dacht, kom laat ik eens even informeren.

Ze pakte deze kaart en begon allemaal strepen te zetten waar ik niet door kon. Wel zou ik een rondje kunnen maken en bij hetzelfde punt weer uitkomen. Ik vroeg of ik de fiets tassen achter kon laten, maar nee, dat was onmogelijk. Toen begon ik door te zeuren over de route. NEE, je kon niet naar het noorden, die weg was geblokkeerd. “Ook niet met de fiets?” vroeg ik? NEE, NEE, zei nu ook haar collega en ze kraste nog extra strepen op het papier. (Zie afbeelding). Nou ja, ik zie wel, dacht ik.

Het was mooi. Gaandeweg dacht ik, waarom zou ik niet proberen om er door te komen?

Zo’n lintje kon me toch niet tegenhouden.

Het was lekker rustig achter het lintje. Het hele park had ik voor mij alleen.

…en ik ben niet voor een gat te vangen 😀

Er zat een flink obstakel in de weg. Maar met de tassen eraf, was het even wringen met de fiets, maar het ging wel.

Kijk, hier is het gelukt!
Op het einde stond een super groot beeld van een pastor

Daar stonden motorrijders en een stel met een auto. Beide waren nieuwsgierig of ze er door zouden kunnen. Maar ik moest ze teleurstellen, want zowel met een auto of motor zou het niet lukken.

Na een uurtje fietsen was ik weer in de bewoonde wereld in de plaats Carcastillo. Ik vroeg aan een man of ik ergens de tent op kon zetten. Hij verwees me naar een klein parkje met een kinderspeeltuin. Het voelde niet helemaal goed en ik heb zelf nog even verder gezocht maar kon niet beters vinden. Dus toch maar weer terug. Iedereen die ik vroeg vond het goed en er kwamen ook wat kindertjes praten. Iemand zei nog, je bent veilig want het politiebureau is tegenover.

Hier stond mijn tentje eventjes

Want er kwam een man van de gemeente die me vertelde dat ik weg moest, omdat enkele mensen in de buurt geklaagd hadden. Ach ja, vervelende buren heb je blijkbaar ook in Spanje!

Dus ik kon het boeltje weer inpakken. Hij verwees me naar een picknick plaats aan een rivier, 4km verderop.

Hiero
Eerst waren er nog wat mensen opnames aan het maken.

Maar later stond ik daar helemaal alleen in het grote donkere bos.

Mijn fiets had ik bij me in de tent genomen. Zo was ik toch nog saampjes en kon niemand weten dat in zo’n grote tent maar een persoon lag.

Er kwam nog een moter langsgescheurd, daar schrok ik van, maar daarna heb ik toch nog goed geslapen

De laatste fietsdag.

Rond half 7 werd ik wakker en ik was blij dat ik op kon staan. Weg van deze eenzame plek.

30 lange kilometers over dit eenzame grintpad.

in Sangüesa heb een goed gevulde maaltijd genomen. Zo kon ik er weer tegenaan.

Dit is het begin van een korte vía verde.
Er was niemand te zien aan deze kant van de tunnel. Gelukkig kon ik de andere kant bereiken met droge voeten en een natte fiets.
Het was een paradijs aan de andere kant van de tunnel. Daar was meer volk op de been.

Het was niet lang maar wel heel mooi

Hierna heb ik wel 40 km gefietst op kleine verharde wegen in een heuvelachtig gebied. Daar ben ik slechts een paar auto’s ben tegengekomen.

Dit landschap.

De puf was eruit. Ik kwam niet meer vooruit. Iedere klim was me te veel en Iedere km telde ik af. 20km voor het einde, ben ik gaan zitten en heb ik al mijn laatste krachten bij elkaar geraapt. Dat hielp! Ik was zo weer op mijn oude trouwe plekje in Pamplona, de camping waar ik 2 weken zou blijven, weet je nog?

4 reacties

  1. Yuk Sie

    Jet, held! Niemand die jou tegen houdt, en je komt de mooiste plekjes tegen! Weer genoten van je verhalen en foto’s!

  2. Nel

    !Zekers ! Niet voor een gat te vangen ! Zeker niet in zo’n mooi gebied !! Wat een geweldige reis was ook deze !

  3. Elma van Heerde

    Wat een mooi en stoer rondje heb je aan je reis geplakt. Lekker ruig. Fijne reis terug!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *