Naar het einde van de Carretera Austral

Gracias a la vida que me ha dado tanto.
Me dio dos luceros, que cuando los abro,
Perfecto distingo lo negro del blanco
Y en el alto cielo su fondo estrellado
Y en las multitudes el hombre que yo amo.

Gracias a la vida que me ha dado tanto.
Me ha dado el oído que en todo su ancho
Graba noche y día, grillos y canarios,
Martillos, turbinas, ladridos, chubascos,
Y la voz tan tierna de mi bien amado.

Gracias a la vida que me ha dado tanto.
Me ha dado el sonido y el abecedario;
Con él las palabras que pienso y declaro:
Madre, amigo, hermano, y luz alumbrando
La ruta del alma del que estoy amando.

Gracias a la vida que me ha dado tanto.
Me ha dado la marcha de mis pies cansados;
Con ellos anduve ciudades y charcos,
Playas y desiertos, montañas y llanos,
Y la casa tuya, tu calle y tu patio.

Gracias a la vida que me ha dado tanto.
Me dio el corazón que agita su marco
Cuando miro el fruto del cerebro humano,
Cuando miro al bueno tan lejos del malo,
Cuando miro al fondo de tus ojos claros.

Gracias a la vida que me ha dado tanto.
Me ha dado la risa y me ha dado el llanto.
Así yo distingo dicha de quebranto,
Los dos materiales que forman mi canto,
Y el canto de ustedes que es mi mismo canto,
Y el canto de todos que es mi propio canto.
Gracias a la vida que me ha dado tanto.

Nadat we 4 weken geleden zijn vertrokken uit Nederland, zijn we nu al aangekomen op het einde van de Carretera Austral.

Voor de laatste keer bereide Tarciso, caipirinha voor ons. Alhoewel we niet alle ingrediënten hadden (geen ijs en vers fruit) hadden we de 2 flessen wodka toch snel naar binnen gewerkt.

Ieder van ons had dezelfde belevenis dat de Carretera meer opgebracht had dan we vooraf hadden kunnen bedenken. Dat hadden we te danken aan elkaar. Ook Geert en ik werden nog even in het zonnetje gezet. We worden gerespecteerd omdat we al zo lang mee gaan en zo actief zijn. We zijn een voorbeeld voor hun.

Geert en ik zijn goed op elkaar ingespeeld bij het opzetten en afbreken van de tent, het koken, het bloggen, het fietsen etc. Er was grote bewondering vanuit de groep en dat we dat na 40 jaar nog steeds deden. Kibbelen doen we wel, maar dat weten ze niet want ze verstaan geen Nederlands. (-;

Vertaling “Gracias a la vida”

Dankzij het leven

Dankzij het leven, dat me zoveel heeft gegeven.
Hij gaf me twee sterren, dat als ik ze open,
Perfect Ik onderscheid zwart van wit
En in de hoge lucht zijn sterrenachtergrond
En in de drukte de man van wie ik hou.

Dankzij het leven, dat me zoveel heeft gegeven.
Hij heeft me het oor gegeven dat in al zijn breedte
Record dag en nacht, krekels en kanaries,
Hamers, turbines, geblaf, buien,
En de tedere stem van mijn geliefde.

Dankzij het leven, dat me zoveel heeft gegeven.
Hij heeft me de klank en het alfabet gegeven;
Met hem de woorden die ik denk en verklaar:
Moeder, vriend, broer en stralend licht
De route van de ziel van degene van wie ik hou.

Dankzij het leven, dat me zoveel heeft gegeven.
Hij heeft me de mars van mijn vermoeide voeten gegeven;
Met hen liep ik door steden en plassen,
Stranden en woestijnen, bergen en vlakten,
En je huis, je straat en je terras.

Dankzij het leven, dat me zoveel heeft gegeven.
Gaf me het hart dat zijn frame schudt
Als ik kijk naar de vrucht van het menselijk brein,
Als ik naar het goede kijk zo ver van het slechte,
Als ik naar de onderkant van je heldere ogen kijk.

Dankzij het leven, dat me zoveel heeft gegeven.
Het heeft me aan het lachen gemaakt en het heeft me tranen bezorgd.
Dit is hoe ik geluk van verdriet kan onderscheiden,
De twee materialen waaruit mijn lied bestaat,
En jouw lied, dat mijn eigen lied is,
En het lied van dat alles is mijn eigen lied.
Dankzij het leven, dat me zoveel heeft gegeven