Tortel
Tortel is een klein haven dorpje waar je alleen met steigers naar beneden en dus naar de haven kunt gaan. We hebben er een geweldig mooie wandeling gemaakt.
Geert en ik kozen om de wandeling af te maken. Later werden we nog gevolgd door Lock, de andere gingen terug naar het dorp.
De wandeling ging over de bergen terug naar het bovenste gedeelte van het dorp waar we hadden geslapen.
Zoals het vroeger was…
- We wassen ons in rivieren die ijskoud zijn.
- De kleren proberen we daarin ook schoon te krijgen
- We nemen drinkwater uit watervallen. Lock filtert dit vaak voor ons maar het is niet altijd nodig. Vaak gebruiken we alleen ontsmettings druppeltjes
- We gaan slapen als het donker wordt (rond half 11) en staan pas op als het al lang licht is (rond half 8).
- We slepen vaak voor 4 dagen voedsel mee en zelfs oude broodjes zijn lekker. Iedere kruimel wordt opgegeten.
- We hebben met de mobiel bijna nergens bereik.
- Dus hebben we geen WiFi
- De batterijen worden opgeladen op onze fiets. We moeten zuinig zijn met de lading.
Zoals het vroeger mis kon gaan als je elkaar niet kon bereiken, zo ging het nu ook…We hadden een plek afgesproken bij “The band of the river”, altans dat dacht ik, maar dat bleek niet juist te zijn. Eduardo hield ons tegen en bracht ons naar een andere plaats waar later ook Camilla en Andreas aansloten. Tarciso was samen met Luciana al verder en hadden verderop een eigen plekje gezocht. Lock was alleen aangekomen bij de “Band in the river”. Omdat het daar te nat bleek te zijn is hij iets verder gefietst naar een droog plekje, helemaal alleen, snik…
Hereniging
Geert en ik zijn samen verder gefiets, de andere zaten in de achtervolging.
We moesten deze dag met de pont mee en rond kwart voor een waren we bij de haven. Daar troffen we Tarciso en Luciana. Ze hadden een geweldige avond gehad. Maar: “What happens on the carretera, stays on the carretera”.
Een voor een kwamen de andere weer aangefietst. Het was erg spannend of Camilla de boot zou halen die om 2 uur vertrok. Net op het nippertje kwam ze aangefietst!
Op deze plaats stonden ook Tarciso en Luciana die vooruit gesneld waren.
De avond werd gevuld met verhalen over politiek en demonstraties die keihard worden neergeslagen in Chili. Er werd ook nog een prachtig lied gezongen door Lock, onze jonge canadees van slechts 24 lentes. En alles was weer goed. De carretera kent alleen oplossingen en iedereen is er gelijk.
Samen verder
Het is Eduardo gelukt om iedereen bij elkaar te houden. Bij de casa de ciclistas hadden we afgesproken om brood en eieren te halen want dat hadden we gelezen op iOverlander. Bijna iedereen was “Out of bread”. Ze moesten het brood nog voor ons bakken, twee uur later zou het klaar zijn.
We zijn 5 km verder gefietst en later zijn 2 van ons het brood met eieren op gaan halen. Zo zie je maar weer, “There’s always a solution on the carretera”.
En nu…. naar het einde van de carretera austral
Geef een reactie