Op weg naar de Carretera Austral, en gevonden.

Naar de hemel op aarde

Het was een beestenboel op de camping vanwaar we vertrokken. Ganzen, koeien, honden, katten, varkens en kippen, we hebben ze allemaal op bezoek gehad.

De weg naar de Carretera Austral werd steeds slechter, van “muy ripio naar “demasiado ripio”. Er stonden borden langs de kant met de melding dat god de omgeving geschilderd had. Geert kwam tot de conclusie dat de duivel de weg had aangelegd. Soms moest ik zelfs lopen…

Steekvliegen zijn vast ook een streek van de duivel. In de klim kunnen ze ons volgen en smullen ze van ons zweet. Ze blijven tollen rondom je hoofd en houden rust op onze ontblote lichaamsdelen. Tot de afdaling, dan kunnen die zwakkelingen ons niet bijhouden. Het zijn gruwels.

Het weer was goed, veel zon, niet te warm. Helaas wel wind tegen maar het waaide nog niet zo hard.

Bij de app iOverlander kun je reviews geven over campings, wildcampeerplaatsen, hostels etc. Wij maken daar dankbaar gebruik van. Deze keer zochten we naar een plaats “into the wild”. Bij Villa Vanguardia, stonden er een paar vermeld, we besloten om daar naar toe te gaan. We reden het gehucht binnen en vroegen aan een vriendelijke vrouw of ze een plekje wist om onze tent op te zetten en om water.  Onze flessen konden we vullen in haar primitieve keuken en ze verwees ons naar een grasveld bij de rivier.

Ultieme plek verlaten, nu verder naar het zuiden.

Strava rit volgt, lukt nu niet..

De Carretera Austral ging op en af. Het is een mentale kwestie hoe je hier mee om gaat. We haalde een zeer jong Duits stel in. Zij baalde, dat als ze naar beneden ging, daarna weer moest klimmen. Ik adviseerde (als wijze oude vrouw) om het om te draaien, als je naar boven gaat, mag je daarna weer naar beneden. Zo kun je langer genieten van het vooruitzicht. Tja, dat is de ervaring, maar bij mij komt er ook weleens een dip, het helpt niet altijd.

We zijn al vroeg beland op een camping langs de hoofdweg, want we hadden geen zin meer om verder te fietsen. De eigenaar beloofde warme douches, maar er waren maar 2 standen: te heet of te koud. Ochja, het is altijd een beetje water bij de wijn doen

Er is ons aanbevolen om van noord naar zuid te fietsen in verband met de wind. Dat hebben we nog niet ervaren, maar wat niet is, kan nog komen. Zoals zoon Roel altijd zegt “alles komt goed”. Vandaag was het ploeteren tegen de wind in, maar morgen zal alles beter zijn, hopen we.

Deze keer staat er een Belgisch stel naast ons. Samen zijn we de enige gasten. We zullen ze vast nog vaker tegenkomen want ze gaan dezelfde kant op al wij. Tot later…