Kinderen van Kuychi en Machu Picchu.

Met de kinderen van Kuychi zijn we op de foto gezet. Eerst kwamen de kleintjes verlegen naar ons toe maar toen de eerste een knuffel gaf, volgde alle andere. Het was een warm onthaal




Even later kwamen de iets grotere, sommige hadden veel belangstelling voor de fiets


…en ze wilde graag op de fiets


We zijn toegesproken door Haiko en onder luid applaus toegejuicht door de kinderen

We kregen nog een lief cadeau

Daarna zijn we met de taxi en trein vertrokken naar de plaats “Agua Caliente”, een plaats aan de voet van de Machu Picchu.

Om kwart over 4 zijn we opgestaan om de zonsopgang te kunnen zien. We zijn, via een stijle klim van 500 hm, naar boven gelopen (samen met veel andere toeristen). Binnen een uur stonden we voor de ingang, maar we moesten nog wachten tot 6 uur, toen pas kon je naar binnen. Helaas regende het en er was zoveel bewolking dat de Machu Picchu amper zichtbaar was. Vroeg opstaan voor de zonsopgang was voor niks geweest…





We hebben wat rondgelopen in de regen en toen we besloten om weer de weg naar boven te nemen, mocht dat niet. We moesten via de exit (dat lag beneden) opnieuw door de ingang en daarna weer naar boven. We zijn doorgeklommen naar een top op 2700 meter hoogte. Gelukkig loste daar de bewolking op en hebben we alsnog de Machu Picchu kunnen bewonderen in al zijn pracht.


Wederom zijn we over de ruïnes gelopen, ditmaal zonder regen en minder bewolking.


Rond 12 uur waren we weer beneden. Na het verorberen van een pizza, hebben we relaxt en rondgedobberd in agua calientes. Daarna hebben we wat doelloos tussen souvenirs tentjes rondgelopen omdat onze trein pas om 6 uur vertrok.

In de trein deed een maloot de dansje voor ons en daarna volgde een modeshow en natuurlijk de verkoop.

Bij terugkomst stond Haiko en zijn vrouw Erika al op ons te wachten. We hebben samen heerlijk gegeten en nog heel veel verhalen gehoord over de stichting, de kinderen en de gemeenschap. Ze werken met hart en ziel en zijn dag en nacht betrokken bij het wel en wee van de kinderen. Haiko is er erg trots op dat de ouders steeds meer beseffen hoe ze de kinderen beter kunnen opvoeden en dat ze elkaar daarbij corrigeren. Erika geniet van de liefde en het vertrouwen dat de kinderen haar geven.

De financiële middelen, die ze krijgen vanuit Nederland, worden wel overwogen ingezet, juist ook omdat dit geschonken wordt uit de harten van de mensen.
Aan ons werd de vraag gesteld “waar zouden jullie graag willen, waar het sponsorgeld aan wordt besteed”? Samen kwamen we met het voorstel om (voor een deel van het geld) fietsen te kopen, zodat de kids op het terrein kunnen leren fietsen. Er zijn veel kinderen die van ver komen en die meer dan een uur moeten lopen. Met deze fietsen kunnen ze dan naar school komen en de vrijheid voelen die wij de afgelopen 3 maanden ervaren hebben. Op deze manier hebben we dan ook een blijvende herinnering aan jullie sponsorgeld.
Wat vinden jullie van dit voorstel?