Vanochtend toch nog 6 zakjes “Hojas de coca” ingeslagen, nu zijn we bewapend tegen hoogteziekte!
Met de wind in de rug zijn we naar de voet van de Passo Aqua Negro gefietst. Foto’s uploaden wil hier niet lukken met deze bandbreedte, dus die houden jullie nog te goed.
Memory of Luuk
In het begin van onze reis, schreef ik over Luuk, de jongste van de “bende van 10” waarmee we veel grote vakanties hebben doorgebracht toen onze kinderen klein waren. Er zijn heel veel herinneringen en als we er maar één kon benoemen waarmee we de pijn en verdriet van hun gezin, zijn vriendin en vrienden zouden kunnen verlichten dan was dat het eerste dat we deden.
Morgen beginnen we aan de beklimmng van de Passo Aqua Negro, een pas van 4775 meter. Deze pas plaatsen we in het teken van Luuk. We nemen hem mee naar boven, of, zoals José het zei: laat hem zelf ook maar een stukje fietsen, daar was hij goed in. Op de top zullen we hem uitzwaaien, onze gedachte zullen blijven bij de achterblijvers.
Voor de komende dagen zijn we even offline…
0 reacties