Voor corona tijd had ik al plannen om naar Spanje te gaan voor het leren van de taal. Nu ik “pensionada” ben heb ik daar alle tijd voor. Daarnaast kan ik natuurlijk ook ff lekker fietsen. Geert heb ik thuisgelaten, hij wil nog niet met pensioen en spaans leren boeit hem ook niet, vandaar.
Hij heeft me op zondagochtend 5 juni, weggebracht naar vliegveld Eindhoven. Om 8 uur was ik daar, om half 11 zou het vliegtuig vertrekken….
Dit was de rij die ook buiten steeds langer werd… het leek schiphol wel.Tijdens het inchecken van mijn fiets, stonden deze Duitsers (ook met fietsen) uit Kleef voor mij in de rij. Daar wilde ik graag bij aansluiten, dan stond ik er teminste niet alleen voor in het gekkenhuis van vliegveld Eindhoven. Toevallig gingen ze ook naar Porto! Nadat we de fietsen hadden ingecheckt, werd er een mannetje opgeroepen die ons ging begeleiden naar de plaats waar we deze in moesten leveren. Dit was helemaal vooraan in de rij waar de controles waren en we konden meteen door! Ohh wat waren wij een bofkonten! Samen hebben we, met een grote glimlach, een kopje koffie gedronken! Het vliegtuig vertrok uiteindelijk een uur later en zat goed vol. Het leek erop dat ze toch gewacht hadden op de passagiers, maar die stress hadden wij niet gehad.
De cursus reis heb ik geboekt via https://ontdekgalicie.nl. Ze hebben de school en het gastgezin voor mij geregeld.
In Porto heb ik de bus genomen naar Vigo. Daar werd ik opgehaald door de man van de organisatie “Ontdek Galicië” en ben ik afgezet bij Patchi. Patchi woont samen met haar dochter Circe, de hond Watson en een zwarte kat. Patchi is ook mijn docent dus zowel ” thuis” als op school wordt ik goed begeleid.
Slapen doe ik op de kamer van Circe met een eigen badkamer en wc.Watson laat ik iedere ochtend uit, bewapend met piepzakjesDe kat mag af en toe bij mij op de kamer in het zonnetje zittenEr is slechts een medeleerling en dat is Horst. Een stevige Duitser van 76 die in vele opzichten mijn tegenpool is. Op zijn mobiel wemelt het van de foto’s over eten. Mijn foto’s van de omgeving trekken niet zijn aandacht. Zijn leven is erop gericht om zo snel mogelijk te kunnen gaan zitten, de mijne om zo snel mogelijk op de fiets te springen. Zijn conditie laat veel te wensen over en de mijne is optimaal. Maar hij is aardig en hij vind het heel fijn om met mij te eten. We hebben ook een overeenkomst, beide hebben we ongeveer hetzelfde niveau Spaans en dat is ook de taal waarmee we onderling communiceren.
Gelukkig heb ik mijn eigen gravelbike meegenomen zodat ik niet de hele dag met Horst hoef op te trekken. Hij vind mij stapelgek en iedere km die ik maak vind hij ongelofelijk ver.
De gemaakte ritten.
Maandag 6 juni
Op de eerste dag heb ik met de fiets (na de les) het schiereiland O Grove verkend. De cirkel heb ik zo groot mogelijk gemaakt. Het resultaat was dat ik soms door het losse zand moest lopen en regelmatig moest omkeren omdat er geen doorgang was.
Een kleine impressie van de tochtAan de overkant van het schiereiland is het prachtig. Er is een lang wandelpad gemaakt door “Las piedras negras”. Het mag niet, maar je kunt er ook prima op fietsen. Maravillosas!
Dinsdag 7 juni
Deze dag heb ik een langere route gemaakt naar het eiland Illa de Arousa. Dit is richting het noorden langs te kust. Horst viel bijna van zijn stoel nadat ik verteld had dat ik 80 km gefietst had na de les.
Op weg naar het eiland… richting het noorden. De routes plan ik altijd met komoot die mij soms leidt naar onbegaanbare wegen. Het eiland Illa de Arousa.
Woensdag 8 juni
Op woensdag heb ik gewandeld op een klein eiland die met een brug verbonden is aan O Grove: Isla de la Toja.
Met een grote boog heb ik rondom het eiland gelopen. Dwars over stranden, rotsen en golfbanen.
Donderdag 9 juni.
In de middag zijn we samen naar de markt gegaan en daarna hebben we Paella gemaakt. Het smaakte heerlijk en Horst was in zijn nopjes.
Weekendje weg
Vrijdag 10 juni
Na de les ben ik zo snel mogelijk op de fiets gestapt. Langs de kust heb ik gereden naar Pontevedra. Dit is een plaats met een oude binnenstad en heel lekkere ijsjes. Uiteindelijk ben doorgefietst tot de plaats Redondela.
De route naar Pontevedra.Pontevedra Ik heb gegeten en geslapen in Redondela. Deze foto heb ik naar Horst geappt. Dat kon hij wel waarderen. Ik moet toegeven: samen eten is toch gezelliger.
Zaterdag 11 juni
Op aanraden van Patchi heb ik een route genomen langs de kust naar het zuiden. Met een grote boog ben ik om de plaats Vigo gefietst want daar zou het veel te druk zijn, aldus Patchi.
Over rustige wegen door de heuvels naar de kust. In de verte zie je Vigo.Verrekte mooi Fort: Fortaleza de Monterreal. Ik kon er helemaal omheen fietsen al moest ik daarvoor wel wat trappen op en af lopen.Langs de prachtige kust naar het zuiden. Patchi had gelijk, het was oogverblindend mooi. Wat een water, wat een kracht!De pelgrims route loopt hier ook. Deze heb ik grotendeels gevolgdSinds een jaar is er aan de kust geen pont meer die je naar Portugal brengt, maar deze stoere schipper bracht mij er heel graag en supersnel naar toe. In Portugal reed ik 50 km lang langs de rivier over fietspaden en oude spoorbanen. Het was een gezellige drukte, er werd veel gepicknickt lang de waterkant. Tot mijn verbazing stond er een flink stuk bos in de fik! Ik heb vlug een foto gemaakt en snel door. Toch eng, zo’n brand.Een mooie vestigings stad in Portugal ValençaIk heb geslapen in de mooie plaats Monçāo (Portugal)
Zondag 12 juni
De terugtocht naar O Grove ging door de heuvels van Galicië. Doordat ik alleen was en dus geen enkele concurrentie had, kon alles op mijn dooie gemakje trotseren.
Mooi stuwmeer onderwegDe route door de heuvels met een “verboden stuk” waar ze flink aan de weg aan het timmeren waren, maar niets kan mij nog tegenhouden.
Tja, het is weer een nieuwe ervaring om alleen op stap te gaan. Regelmatig heb ik te horen gekregen: Estas solo? No esta miedo? De donde eres, que pais? (ben je alleen? Ben je niet bang? Waar kom je vandaan?) Bewust heb ik veel gepraat met de mensen op straat en als ze niet wilde vroeg ik naar de weg, ook al wist ik die wel… Het gaat me steeds beter af. Nog een week te gaan en dan spreek ik het vloeiend…. Portugees ken ik nog niet.
Het is weer geweldig, Jet!
Iedere keer ben ik onder de indruk van de mooie foto’s die je maakt, je onverschrokkenheid en de leuke en informatieve teksten die je schrijft.
Mijn Spaans is nog net toereikend om jouw Spaanse teksten te kunnen volgen, maar spreken kan ik het niet meer. Jij wel! En dat je mensen op straat zomaar aanspreekt, vind ik erg grappig. De meeste mensen, zeker daar, zullen dit wel kunnen waarderen en voor jou is het een goede oefening.
Alleen reizen heeft zo zijn voordelen: je eigen weg, je eigen tempo en onderweg kom je altijd wel mensen tegen.
Nog een mooi vervolg gewenst.
Nel
Zo Jet ! Weer goed bezig ! Mooie fietstocht gemaakt, het ziet er nog best groen uit ! Vertel t maar in perfect Spaans aan de juf !!
Leon Leijtens
Het is weer geweldig, Jet!
Iedere keer ben ik onder de indruk van de mooie foto’s die je maakt, je onverschrokkenheid en de leuke en informatieve teksten die je schrijft.
Mijn Spaans is nog net toereikend om jouw Spaanse teksten te kunnen volgen, maar spreken kan ik het niet meer. Jij wel! En dat je mensen op straat zomaar aanspreekt, vind ik erg grappig. De meeste mensen, zeker daar, zullen dit wel kunnen waarderen en voor jou is het een goede oefening.
Alleen reizen heeft zo zijn voordelen: je eigen weg, je eigen tempo en onderweg kom je altijd wel mensen tegen.
Nog een mooi vervolg gewenst.
Aaltje
Wat een goed idee, Jet: Spaans leren en verbeteren in Noord Spanje. Wat is het er prachtig. Veel plezier in je tweede week.
Emiel Frickel
El Jetto,
Muchos gracias tella aventuros!
Travelleros buenos a la casa.
Saludo Geert plusso Ronja
Gracias y adiós, Emilio