Langzaam naar boven, rap naar beneden en weer verder.

Vanochtend hebben we eerst ons tentje te drogen gehangen. Het was koud vannacht maar vooral ook erg vochtig.

Hier liggen al vroeg in de ochtend mensen te badderen in en thermaalbad. We vonden het niet coronaproof en daarom zijn wij er niet ingesprongen. Er stond een hele lange rij voor de ingang!

Het was een drukke weg naar boven maar gelukkig met een fietspad. Zo hadden we er niet zoveel last van.

Kijk daarboven ligt de weg. Het was erg stijl naar boven.

De beren op de weg hebben we niet gezien maar wel gevoeld.

De top bereikt op ruim 4000 meter hoogte.

Via een onverharde weg zijn we het eerste stuk naar beneden gebobbeld.

Maar wij hebben nog even genoten van de rust.

Via een snelle afdaling zijn we weer in Pifo aangekomen. Daar zijn we 4 weken terug aan onze reis begonnen.

We hadden besloten om met de bus naar Otovalo te gaan. Het was nog wel even zoeken naar de bushalte maar na 2 x navragen was het toch gelukt. De bus zou om half 5 vertrekken, maar dat werd een uurtje later…

In de bus zijn we de evenaar gepasseerd!

Dit huis staat op de evenaar, de bus ging er razendsnel voorbij.

Zie hier de getallen 0°0’0″N. Daar waren wij dus.

In Otovalo stopte de bus niet en dat vonden we gek. Ik ben naar voren gelopen en vertelde dat we naar Otavalo wilde. De bus stopte daarna bij de eerste halte, en hup, hup, hup de fietsen eruit. We moesten 4 km terug fietsen maar gelukkig ging het bergaf.

Daar was het even zoeken naar een goed hostel en die hebben we nu gevonden met een hele lieve eigenaar. Hier blijven we 2 nachten.