De midden Atlas

Dag 15, de weg naar de midden Atlas.

Het begin van de route was vet mooi. Het midden gedeelte was zwaar omdat de wind niet wilde dat we naar het noorden gingen. Het laatste stuk was ff op de tandjes bijten en toen waren we er weer.

Een eenvoudig hotel hadden we zo gevonden. Een toevallige politie agent heeft ons ingecheckt en een jonge gast liet ons binnen.

We hebben nog even door het drukke stadje “Aghbala” gelopen en hebben daarna op onze kamer eten gekookt en gedineerd samen met de Engelsman Andy. Hij doorkruist Marokko te voet! Ja, zo hebben we ieder onze eigenaardigheden (-;

Dag 16, over asfalt verder naar het noorden.

We kozen voor een zekere route en een zeker onderkomen in de grote stad “Khenifra”. Door de kou van afgelopen dagen hebben we nog geen zin om te camperen. De route was wel mooi en niet moeilijk

In Khenifra hebben we in een fastfoodrestaurant vieze kip met wat derrie gegeten, dat moeten niet meer doen, was onze conclusie.

Voetbal is hier erg populair en wordt getoond op grote schermen op vrijwel ieder terras. Geert heeft samen met heel veel andere mannen het spelletje bewonderd.

Dag 17, naar het nationaal park Khenifra

De dag begon met een lange mooie klim

Het eindigde met een mooie wandeling naar de waterval

We zaten in een koud en kil appartement van een familie, een man leide ons daar naar toe. In de avond werd er een tajine gebracht en ik de ochtend droog brood met zoete thee. Och ja, het kan ook niet altijd feest zijn.

Dag 18, het apen paradijs.

Het was een mooie tocht, wederom veel klimmen. We kwamen veel apen tegen, bij de laatste stam waren we verzadigd en zijn we doorgefietst.

We hebben onze tent opgezet bij een verlaten keetje ergens middag in het bos, waar ze de lekkerste pizza maakte.

Dag 19, onverhard, hobbel de bobbel door het National Park Ifrane, de tuin van Eden

https://www.stunningtravel.nl/ifrane-national-park-de-tuin-van-eden/: De midden Atlas

We volgde weer de route of the caravans van Bikepacking.com. Dan weet je zo goed als zeker, dat de wegen moeilijk te fietsen zijn. Zo ook dus deze dag.

Net voordat we in Imouzzer Kadar aanklopte bij een hotel, was het verschrikkelend mistig, koud en nat.

Wat boffen we weer, dat we nu niet in onze tent hoeven te overnachten, brrrrr, daar moeten we nu niet aan denken.

Dag 20, op naar Fez

Via de route van Bikepacking.com zijn we naar Fez gefietst. Dat betekend rustige en vaak onverharde wegen.

Op de helft wilde we wat eten. Geert stopte voor een grote ijzere deur om uit de wind te zitten. Juist op dat moment kwam de neef van het daarachterliggende huis aangelopen. Hij belde aan en de man des huizes nodigde ons uit om bij hem te lunchen.

We kregen een gebakken eitje met oud brood en de neef at smakelijk van ons vers brood. Wij gaven ze yogurt drankjes en 2 bananen.

Ze hadden veel amandelbomen en ook nog een heleboel andere waarvan we niet wisten wat het was. We kregen nog wat tuinbonen mee en een hartelijke groet. Met een volle buik konden we de rit weer vervolgen.

Het hotel wat we de avond ervoor geboekt hadden, bleek een hele andere te zijn. Een man van het ene hotel heeft ons begeleidt naar het juiste. Door het doolhof van Fez zou het ons nooit gelukt zijn.

Dag 21, rustdag in Fez

Op ons gemak zijn we de dag gestart. Toen we er rond 12 uur klaar voor waren zijn we het doolhof van Fez binnen gestapt.

In 2012 zijn we ook een keer in Fez geweest, dus in de hoogtepunten waren we verder niet geïnteresseerd.

De soeks (winkeltjes) waren eindeloos in een wirwar van steegjes. Het was erg druk en we hoorde veel Nederlanders praten. Waarschijnlijk een gevolg van Pasen en Ryanair?

We vluchten even naar een restaurant met balcon.

Toen wilde we terug! Maar hoe dan? GPS wist het ook niet meer. Een “vriendelijke” jonge man wilde ons wel helpen… nou ja, hij bracht ons iets verder en toen wilde hij papier geld, 5 euro het liefst. 2 euro hebben we hem gegeven, maar waarvoor? We moesten alsnog zelf de weg zoeken….

Zo’n dag is meer vermoeiend dan een dag op op fiets. Puhhhhh

Nog even verzamelde we de moet om naar de grote “carefour” te fietsen.

Heerlijk zo’n wijntje na al die weken.

De ritten in Komoot