Nog een week te gaan.

Voor mijn vertrek heb ik nog een keer lekker gegeten in het appartement van Wilmi en Paul.
Afgesloten met een bakkie koffie in Potes.

Route van zondag 18-6

Gelijk begon deze dag met een lange klim van 30 km en 1100 hoogte meters. Het begin reed ik lang samen met een Mexicaan, ik geloof dat hij Adriano heette. Dus ik had weer even Spaanse les. Als we in Mexico gaan fietsen, zou hij ons wel vertellen wat leuk was, maar ja, zal ik hem ooit nog zien? Hij heeft nog een filmpje van mij gemaakt en toen pakte hij zijn eigen tempo en weg was hij.

Klimmen naar de top
Water bijtanken bij de fontein.
Bijna in de wolken
Hier IN de wolken, bij een mirador.
Naar beneden waren de wolken weer snel opgelost
En kon ik weer genieten van al het moois om me heen.
Van dit meertje
En dit panorama
Deze begreep ik niet zo goed.
Het was bij deze mirador, er was plaats genoeg voor hele bussen..
Daarna werd de route vrij vlak, ook al zat ik nog op een hoogte van 900 meter.

In de plaats Herrera de Pisuerga zou een camping zijn, maar eenmaal daar, was het vergane glorie.

Nada, noppes aanwezig.

Maar aan deze kant van de muur stond wel een camper. Ik vroeg of ik mijn tent bij hun kon zetten en dat was geen probleem. Ze gingen me zelfs helpen bij het opzetten van de tent ook al hadden ze er geen verstand van. De tent stond als een malle…

De camping daar was het tegenovergestelde van de camping in Potes, dat was een overvol Nederlands camp en hier stond enkel een spaans campertje.

De volle camping in Potes
Het lege veldje in Herrera de Pisuerga
Maar ze hebben hier weer wel een plaza de Tores.
En de krap is het plaatselijk symbool.

Wind tegen (ma 19-6)

Op zich zou een route van bijna 100 km en 700 Hoogtemeters te doen zijn, zij het niet dat de hele dag een stevige wind frontaal tegen mij was.

Kut wind

Om mijn geest niet de hele tijd bezig te houden met de wind, had ik Nederlands talige meezingmuziek opgezet.

Hier zong ik nog vrolijk mee en vergat ik de kilometers.
Even zat ik weer op het pelgrims pad. De wandelaars konden hier ook meegenieten van mijn gezang.
De kathedraal van Burgos van boven…
…en van beneden.

We hebben deze stad al eerder bezocht, dus veel aandacht had ik er nu niet aan geschonken.

De weg ná Burgos was erg druk en geen reet aan met al die tegenwind. De Hollandse meezingers brachten geen troost meer, alleen maar ergenis. Als compensatie ben ik overgestapt naar een beter genre. Dat hielp, al moest ik de laatste kilometers wel erg aftellen.

Maar ik ben er weer. Deze keer op een kleine dure camping met een Nederlands veldje. Ik heb bij een van hun nog een praatje gemaakt en een wijntje gedronken. Daarna ben ik mijn eigen prutje gaan koken met de inmiddels over bekende diepvriesgroente en visproducten.

  1. Leon Leijtens

    Wat een tocht! Door de Picos, waar ik in 1985 met een groep van zes een week doorheen ben gewandeld met een rugzak waar alle kleren, slaap- en eetspullen in zaten. Prachtige bergen, mooie landschappen. En door jouw foto’s zie ik hoe ontzettend ruig die bergen zijn.
    Dat je daar met de fiets doorheen bent gereden, zo veel klimmen, eindeloos lang. En dan ook nog tegenwind. Ik denk dat ik helemaal de moed zou verliezen. Wederom: petje af.
    Dank voor het verslag dat ik met veel plezier lees.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *