Spanje

Spanje, vroeger leek het voor mij het einde van de wereld en nu voelt het alsof we weer een beetje thuiskomen. Nu kan ik de mensen weer een beetje verstaan en ik kan in taal weer kenbaar maken wat ik wil. Dat voelt heerlijk.

Het is een wereld van verschil met Marokko. Bij aankomst was er geen stroom in geheel Spanje en Portugal. In Marokko was dit geen probleem (-:

Verder voel ik me niet langer beschaamd om me te vertonen in mijn fietsbroek, en durf ik weer te fietsen in een hemd. De vrouwen nemen hier weer deel aan de maatschappy en we zijn weer (grotendeels) gelijkwaardig en dat is toch wel weer heel fijn.

Dag 29, fietsen in Spanje

Door de stevige wind waren we niet aangekomen in Tarifa (zuidelijkste puntje van Spanje) maar in Algeciras (tegenover Gibraltar). We moesten dus de route omgooien om in Caldiz te komen.

Op komoot zag ik een “groen fietsweggetje” de juiste kant op gaan. Het was een zeer verrassende schitterende route door het “Parque Natural Los Alcornocales”

Zie hier de foto’s

Het tussenstuk was iets minder maar aan de kust was het weer prachtig. We reden door het “Parque Natural De Bohía de Cadiz. Een waddengebied met heel veel vogels en bruggen

In Cadiz kregen we een bericht van Marc Heijnen (voorzitter van onze fietsclub de Wedrenners), dat Leon Leytens (oud collega en ook Wedrenner) in Cadiz zou zijn. Na een telefoontje was een ontmoeting snel geregeld

Hij verblijft hier ongeveer een maand en hij heeft ons Cadiz laten zien. Hij wist waar de lekkerste ijsjes waren en het wijntje smaakte ook prima.

Dag 30, Cadiz.

Deze dag hadden we om Cadiz te verkennen. Uit meerdere bronnen had ik vernomen dat het daar prachtig moest zijn. We hebben lang gewandeld en veel gezien.

Ze hadden hier zelfs een nieuwe e-reader voor mij!

In de avond zijn we met Leon gaan eten en hebben we oude verhalen opgehaald. Eindconclusie: wat is het fijn om alle vrijheid te hebben en je niet meer druk te hoeven maken over het werk en vervelende collega’s. Heerlijk die rust!

Dag 31, klein stukje

Als je vanaf Cadiz naar het noorden wil, kan dat alleen met een boot of bus. Omdat 1 mei een feestdag is, vertrok de eerste boot naar Rota pas om half 11

We wisten al dat we te laat zouden zijn om verder te gaan omdat we hierna 30 km over het strand moeten/willen fietsen en dat kan alleen bij eb (het werd weer vloed)

We hebben een mooie camping uitgezocht die gratis was voor fietsers en hadden alle tijd om het rustig aan te doen.

Helaas ben ik mijn helm vergeten en een voorraad eten is in de koelkast van het hotel achtergebleven. De helm heeft Leon nog kunnen ophalen, het eten was samen met de poets verdwenen.

Dag 32, fietsen over het strand en een feest van de heilige maagd Carmin.

De ochtend begon met regen. Onze Nederlandse buren met een caravan zagen ons hannissen, en nodigde ons uit voor koffie. Ze vertelde dat het pondje om 10 uur vertrok en daarna voorlopig niet meer. Toen kregen we in een keer haast en waren we net op tijd aan boord.

Het was een prachtige “wind mee” route. Eerst hebben we flink wat lucht uit de banden laten ontsnappen en daarna hebben we 30 km over het strand gefietst zonder iemands tegen te komen.

Daarna volgde een lang en saai fietspad, ook wel 30 km. MAAR! Op het einde was een groot spaans feest. Iedereen was op zijn Spaans verkleed. We stonden even te kijken en gelijk kregen we al een biertje.

De heilige maagd Carmin werd vereerd en wij vielen met de neus in de boter. We liepen over een groot veld dat bezaaid was het zingende, drinkende, etende en dansende Spanjaarden met hun zondagse kleren aan.

Overal kregen we eten en heel veel drank. We voelde ons zee welkom

Het temperament van de Spanjaarden is ons door een Belg uitgelegd die hier woont. Werken is hier bijzaak en daar hebben ze geen stress van. Alles komt ” mañana”. Als het regent doen ze letterlijk niets. Eten en drinken willen ze altijd delen en ze zijn aanhoudend in het aanbieden, dat hebben we gemerkt. fietsen zoals wij? Dat zou een Spanjaard nooit doen!

We zijn blij dat wij niet meer hoeven te werken, die stress kennen we niet meer. En “Mañana” hebben we ook al goed te pakken. Maar we blijven Nederlanders want fietsen blijft toch onze hobby.

Na afloop van dit feestje hebben we nog 1km gefietst naar de eerstvolgende camping. Het was een dag die we niet snel zullen vergeten.

Dag 33, met tegenwind naar Portugal.

Dag 33 was geen bijzondere dag en de rit was een beetje saai. Na Huelva hadden we volop wind tegen. Hier een impressie met foto’s:

In Portugal hebben we een hotel gezocht en op onze kamer wat brood gegeten. Even lekker helemaal niets meer doen, behalve deze blog afmaken.