Het rif gebergte en omgeving.

Dag 22, weg uit Fez.

Grote steden is niet echt aan ons besteed. Wij zijn meer plattelanders. Na één pittige klim, volgde er nog vele. Vaak onverhard. Dit waren de plaatjes:

De jongens hier vanaf een jaar of 10 tot 16, spreken al een beetje Engels. What is your name? How are you? Where are you from? Money, money, money! Fuck you! Stop! Daar houdt het wel een beetje mee op.

Inmiddels hebben we een manier gevonden om er mee om te gaan. Als de groep niet te groot is, stoppen we en dan vragen WIJ money money money. Soms willen we ook een pen van hun of snoepjes. Ze staan dan een beetje verontwaardigd ons aan te kijken. Als je dreigt met het maken van een foto, rennen ze weg!

De motor rijders daarentegen, zijn onze vrienden. Ze hebben altijd een groet, een duim of een applaus voor ons.

Tegen de avond hebben we een mooi plekje gevonden aan het meer. De herder vond het prima dat wij daar onze tent opzetten.

Dag 23, de dag van de niet fijne steile klimmen.

Vermoeiend zo’n dag, maar wel weer mooie plaatjes.

In Kalaat Bogorra, waar we rond 3 uur langsfietste was het druk. Er was een grote markt en toen ik kenbaar maakte dat we iets wilde eten, werden we naar de markt gedreven. Eerst door etterbakjes, maar later kwam een Engels sprekende man ons helpen.

Bijna iedereen zit hier op een ezel en dan hebben de vrouwen leuke hoedjes op. Die verkochten ze óók op de markt. Voor € 2,50 heb ik er een op de kop getikt!

Nu hoor ik er een beetje bij, ze groeten nu iets vriendelijker, vooral de vrouwen.

Bij een abandoned house, hebben we onze tent opgezet.

Dag 24, stukje fietsen, stukje achterop.

In de ochtend moesten we weer flink klimmen. Het was wel mooi.

In Fifi hadden we er geen zin meer in.

Allemaal wilde ze money money money. Toen ik uitlegde dat wij geld wilden, kreeg ik waarachtig een muntje van een van hen. Tja, dat was nou ook weer niet de bedoeling (-:

We zagen iemand rijden in een grote pickup truck, zo eentje waar de fietsen achterin kunnen. We vroegen welke kant hij op ging. Over een klein uurtje zou hij naar Chefchaouen gaan en dan konden we gratis mee. Na 2 uurtjes wachten, besloten we toch maar op de fiets te stappen en de hellingen gaan bedwingen. Juist op dat moment kwam onze chauffeur aangereden. Vlug hebben we alles achterin geladen en een uur later waren we in Chefchaouen.

Chefchaouen is een blauwe toeristische stad waar veel hashish wordt gerookt. Ook onze chauffeur werkte in deze business. We hadden zo stoned als een garnaal kunnen zijn als we dat gewild hadden.

We hebben ons naar een hotel laten leiden en daar hebben we al het zout van de laatste 2 dagen van ons afgewassen. Nu kunnen we er weer tegenaan.

Dag 25, niet de snelste, wel de mooiste route.

Na een heerlijk ontbijtje, fietste we over steile heuvels, richting het noorden. We kozen voor de onverharde wegen.

We kwamen een leuk stel tegen uit Zwitserland, ook avonturiers die de wereld verkennen op de fiets.

We liepen iets voor op hun en konden ze net op tijd waarschuwen om niet onze route te nemen.

Wij hadden besloten om naar een camping te fietsen. Onze Zwitserse vrienden hadden geen tent bij zich. Ze hebben op de camping nog gekeken of er ergens nog een bedje was, maar het bleek zo primitief te zijn, dat ze toch maar zijn doorgefietst.

Dag 26, de weg langs de kust

In het eerste dorp dat we passeren is het, op deze koningsdag, ook feest !

Eenmaal op de kustweg, zien we 2 fietsers in de verte. Aha, dat moeten Christine en Jurt zijn. Bij een koffie stop halen we ze in en fietsen we gezamelijk verder.

In Tétouan trokken “onze zoekende ogen naar een hotel”, proppers aan. De propper die we nu hadden was erg volhardend en vervelend. Hij heeft ons verschillende, verlopen, hotels laten zien. Toen Ik hem duidelijk maakte dat we zijn hulp niet wilde droop hij af nadat Geert hem een paar centen had gegeven. We zijn zelf op zoek gegaan naar een chique hotel en dat is ons goed bevallen.

En dat was onze koningsdag.

Dag 27, laatste rit in Marokko

Het was geen bijzondere rit vandaag en de klimmetjes waren veel te steil. Soms tot 17% en dat is helemaal niet leuk.

Deze keer hadden we al snel een hotel gevonden zonder propper.

We hebben gegeten bij de Chinees, de Marokkaanse keuken heeft niet echt ons hart veroverd.

Dag 28, op weg naar Spanje

Deze dag stond er een stevig windje. Zo ernstig, dat er geen boot vertrok vanaf Tanger naar Tarifa (Spanje). We moesten noodgedwongen met de taxi, 50 km verderop, naar Tanger-Med. Daar werden we door vriendelijke mensen geleid naar een tussenbureau om een ticket te kopen. Veel te duur dus en ze wilde ook nog fooi voor de goede service…

We moesten fietsen door allerlei douane poortjes, de fietsen werden gescant, de hond rook even aan onze tassen en toen moesten wachten. 12 uur zouden we vertrekken aldus de vriendelijke mannen van het tussenbureau, maar het werd uiteindelijk 3 uur voor de boot vertrok.

Marokko, wat vonden we ervan?

De routes in Komoot

We hebben ongeveer 1600 km in Marokko gefietst en 23.000 hoogtemeters. Dit verdeeld over 24 fietsdagen komt neer op gemiddeld 66,6667 km op een dag met bijna 1000 hoogtemeters, waarvan vele onverhard.