Aangekomen in Oaxaca (Oe-a-ha-ca)

Dag 62

Woensdag 20 december, even rustig aan

Gelijk begonnen we aan een klim van 16% en al snel merkte we dat de pap in de benen op was. Het werd een kort ritje.

San Miguel Quitzaltepec

Deze plaats ligt erg geisoleerde in de bergen. Het lijkt alsof wij de 1e toeristen zijn die ze hier zien. Een enkeling kijkt ons aan, maar de meeste negeren ons. Ik was van plan om hier een privé taxi te huren om zo een grote aankomende klim van 2000 hoogtemeters te overbruggen. Na veel moeite vond ik iemand waar ik contact mee kon maken. Hij verwees me naar “boven”, om het daar te vragen.

Na veel zoeken en een paar keer op en neer lopen wist ik welke deur ik moest hebben. Toen ik aanklopte werd deze op een kier open gedaan. Terwijl ik uitlegde wat ik wilde, probeerde hij de deur al dicht te doen, maar ik kon dat nog net verhinderen. Afijn, hij “won” toch, want ik liep weg met vage antwoorden en wist nog niet wat ik moest doen. En Geert maar wachten bij de fietsen…

In een grote lelijke kerk werd “iets” naar binnen gedragen. Het was heel druk. Een harmonieorkest speelde met volle overtuiging en de menigte zong luidruchtig mee.

Na dit spektakel, besloten we om maar ergens wat te eten. Ook dat verliep zeer moeizaam. In een smoezelig hutje hebben we uiteindelijk wel wat gekregen.

We hebben ook nog even gekeken naar een hotel. Die hadden we een gevonden, maar er stond een armzalig klein bed in een gore kamer. Het was afschuwelijk slecht!

Dus ja, dan maar verder op de fiets. Gelukkig kregen we eerst nog een flinke afdaling, in een mum van tijd zaten we weer 1000 hoogtemeters lager.

Dit was in een klein dorpje met de naam Santa Cruz Condoy. Hier zijn de meeste mensen weer aanspreekbaar en heb ik kunnen regelen dat we morgen naar de top van de berg worden gebracht, ergens 40 kilometer verderop.

Dag 63

Donderdag 21 december, klimmen in de taxi.

Ruim voor 8 uur hadden we gegeten, gedronken en alles weer ingepakt.

Rond 11 uur, waren we 40km en 2200hm verder zonder een uitputtingsslag. We zijn weer op de fiets gestapt en gefietst naar de attractie “Hierve el Agua”

De puf om te fietsen was minimaal aanwezig. Ondanks dat ik langzaam fietste, was ik toch nog eerder boven als Geert.

Mezcal: traditionele sterke drank van deze streek

Hierve al Agua

In Hierve el Agua kochten we gelijk een ticket om te overnachten. Echt nodig was het niet want er was geen enkele controle. We hebben de omgeving bewonderd tegen zonsondergang.

De wind liet de tent goed wapperen omdat deze niet zo stevig stond. Daardoor was de nachtrust niet al te best geweest.

Dag 64

Vrijdag 22 december, Hierve el Agua y Mitla

In de ochtend hebben we een mooie wandeling gemaakt langs de versteende watervallen.

Daarna zijn we aangefietst naar Mitla

Mitla

Bij de afslag naar Mitla was een tolpoort. De mevrouw zei wel iets van “niet veilig en zo”, maar dat was te laat, we waren er al. We hoefde niets te betalen. In Mitla hebben we een mooi en schoon hotel gevonden. Er zijn er heel veel want het is een toeristisch dorp. We hebben hier oude gebouwen van de maya’s bewonderd.

Mitla is de hoofdstad van de Mezcal. Er zijn vele winkels die dit verkopen. Naar een zijn we binnen gegaan. We konden van alles wat proeven. Ze hebben het spul puur of met verschillende vruchtensappen.

Onderweg naar het hotel gingen alle lichtjes aan. Hieronder slechts een kleine selectie. Ze zijn nu al volop kerst aan het vieren. Met heel veel harde muziek.

Dag 65

Zaterdag 23 december, Oaxaca

We zijn deze dag rustig begonnen. We hebben alle tijd want we hoefde maar 40 km te fietsen en er was maar een bezienswaardigheid.

Een groot deel fietste we over de autopiste en daar waar het kon op een onverharde bij weg.

10 km voor Oaxaca staat de dikste boom van de wereld. De arbol van Tule.

Via booking.com hebben we daar een mooie grote kamer met keuken voor 3 dagen geboekt. Ik dacht eigenlijk dat het nu kerstavond was, maar toen ik Tomas (zoon) belde, bleek dat morgen pas te zijn. Dat krijg je als je niet meer werkt, dan moet je er zelf over na gaan denken (-:

Mensen hadden heel veel sculpturen gemaakt van radijsjes. Om daar dicht langs te lopen moest in een rij staan die zeker een km lang was. Deze liep door de straten van Oaxaca. Wij stonden erbij en keken ernaar.

Nu lekker 2 dagen rust, lekker eten en een glaasje Mezcal erbij. Laat de kerst maar komen!