Ontberingen

geplaatst in: Peru 2018, Zuid Amerika 2018 | 0

Twee dagen terug zijn we vertrokken uit Chival. We wisten dat het weer zware dagen zouden worden want om naar Cuzco te gaan moesten we weer twee hoge passen over.
In het begin fietste we langs de Colcavallei, het was mooi en het ging een beetje op en af


Het tweede deel was een lange stijle klim. Geert wil steeds naar Arequipa, maar hier hebben we toch maar richting Cuzco vekozen

Volgens de App “iOverlander” zou er een plaats om te camperen zijn (achter een heuvel, uit de wind) op 4600 meter hoogte. Na veel pijn en moeite heb ik dat gehaald, Geert had het iets makkelijk.
Het was al bijna donker en bij het opzetten van de tent begon het te regenen. In no time, hadden we de tent opgezet en de hoognodige spullen naar binnen gegooid. In ons kleine voortentje heeft Geert soep gekookt en dat was heerlijk en knus.

Met een extra deken (gekocht in Chivay), “reddings folie” onder de bedjes, een dikke slaapzak en een blauw dekentje van de KLM hebben we het niet koud gehad.
De regen werd sneeuw en de volgende ochtend was alles wit

We zaten boven de wolken en de zon warmde ons op.


Eerst moesten we nog 200 meter hoger fietsen tot 4800 meter. Dat was wederom hard werken over een zandweg met veel stenen. Maar we waren niet alleen;



Het landschap was wit:


Na de afdaling van 650 meter kwamen we in een gehuchtje waar een winkeltje met restaurant was. Daar hebben we een soepje gegeten:

In het dal zijn we de colca rivier overgestoken:


…en toen begon de ellende van het klimmen weer. De omgeving maakte veel goed,


Maar niet alles…..
Tegen 4 uur kwamen we aan in het dorp Condoroma. Er waren 3 hostels. Bij de eerste stond een man iets op te ruimen, hij zij dat we wel konden wachten. Ik vroeg “1 uur”: ja, was het antwoord, ik vroeg “2 uur”: ja, was wederom zijn antwoord. Op de vraag 3 uur zei hij “Nee”. Daar had je dus ook niets aan, bovendien zag het er sjofel uit en het werd heel koud. Bij het 2e hotel was ook niemand maar de deur stond wel open. Geert heeft de kamers geïnspecteerd en zag dat het niets was, zo goor! Bij de 3e vertelde een vrouw dat de eigenaar een paar dagen weg was, de tent konden we bij de kerk opzetten, maar dat was wel “frio”. Er zou om het uur een bus naar Espinar vertrekken, dus we besloten dat te doen.
De klim, de kou en het slechte eten hadden mijn weerstand aangetast. Ik had het steenkoud en besloot te liften. De eerste pickuptruc die voorbij kwam, stopte, vroeg waar we naar toe wilde, ze overlegde even, en ze laade de fietsen en tassen achterin. We kregen een brood aangeboden, die Geert bijna helemaal heeft opgegeten. Na bijna 100 km kwamen we in Espinar aan. Zij bleven daar ook slapen en ze zochten een hotel uit. Het was ons niet duidelijk of ze voor ons zijn omgereden. We hebben ze wat geld gegeven en daar waren ze blij mee.
Geert is alleen piza gaan eten omdat ik koorts had en moest overgeven. Vandaag voel ik me nog niet veel beter en het ontbijt is dan ook niet binnen gebleven… We zijn nog ff over de markt gelopen, hebben een museum bezocht over pré historische dieren die hier zijn gevonden en daarna ben ik op bed gaan liggen en heb ik deze blog nog geschreven. Nu maar hopen dat ik morgen beter ben!


En nog wat foto’s over Espinar








0 reacties

  1. willem

    kom op Jet.
    Let goed op jezelf. forceren doe je maar tijdens het schaatsen.
    Dat je nog een verslag kunt maken, als je je zo voelt.
    Beterschap en veel succes voor de laatste paar honderd kilometer.
    groet ook van Trudi en ook aan Geert,
    willem

  2. Marij

    Heel indrukwekkend waar jullie mee bezig zijn. Hopelijk kunnen jullie er wel van genieten, Jet beterschap en hou jullie haaks !!!

  3. Elma

    Jullie zijn echt stoer! Petje af. De blogs zijn superleuk om te volgen. Ik hoop dat je snel opknapt. En laten jullie je straks maar goed verwennen in Kuychi. Groet Elma

  4. Mirian

    Beterschap Jet. Wel te begrijpen met de omstandigheden waar jullie mee te maken hebben: het weer, het eten en dan de kracht en energie die je nodig hebt voor het klimmen. Gelukkig kunnen jullie binnenkort aansterken. Bijzonder dat jullie toch nog zo kunnen genieten van het landschap.
    Lieve groet, Mirian en Margo.

  5. Christine

    Och Jet, wat een ontberingen en nu ook nog ziek. Maar gelukkig nog maar even en dan zijn jullie bij het mooie einddoel van de Niños del Arco Iris in Urubamba. Daar wachten prachtige huisjes en vele lieve kinderen op jullie en dat zal zeker helpen om snel op te knappen.
    Maar wat een bijzondere verslagen steeds van jullie reis!! Zo leuk om te lezen en geweldig dat je in alle ellende nog tijd en plek vindt om te schrijven. Dank je wel.
    ¡Que te mejores! Christine

  6. Bart

    Hoi Jet en Geert,
    Zwaar is het: Afzien, ziek zijn, hoogte, koude , sneeuw en nog meer ontberingen……
    Maar wat doen jullie het goed!! Respect hoor Jet!
    En de mooie herinneringen blijven voor altijd …..!
    Succes de laatste etappes !

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *