Weer terug in Spanje

Heerlijk zo’n land waar ik me weer verstaanbaar kan maken. Alleen dat er “altijd de zon zou schijnen” klopt niet. Ik vind het te koud hier (18 graden overdag). Om die reden hebben we besloten om niet méér naar het noorden te gaan en ook niet naar de hoge bergen.

De omgeving is prachtig, alles staat in volle bloei en de vogels laten van zich horen.

We hebben een camping opgezocht en dus weer heerlijk in ons tentje geslapen

Dag 50, eentonige route en een taxi rit

In het begin was de route nog aardig maar ook eentonig. Later werd het “boring”.

Na 100 km kwamen we aan in Valderas. Ik had het helemaal gehad en had nergens meer zin in. Geert zocht nog naar een hotel maar nergens kregen we gehoor.

Toen kwam ik op het idee om een taxi te bellen die ons naar Palencia kon brengen (80 km verderop over eentonige en saaie wegen). Het was meteen raak! De man die ik belde stond even later met een taxi en aanhangwagen voor onze neus. De fietsen gingen in het bakkie en wij in de taxi.

Maar eenmaal in de taxi, kreeg ik het vermoeden dat we de verkeerde kant op gingen. Dat was inderdaad het geval, Hij had verstaan dat we naar Valencia (de leon) wilde gaan. Dat was slechts 30 km verderop.

NEE, we willen naar PPPalencia! Ohhhh, dan moest hij even de fietsen vast binnen, en de prijs werd ook aangepast. En hij stelde zich: voor: zijn naam was David. Wij stelde ons voor als Maria en Miguel, dat zijn onze bijnamen in deze landen (die kunnen ze makkelijk uitspreken)

De taxirit was erg plezierig. Hij belde met menigeen om te vertellen dat hij 2 passagiers had die fietste van Marokko naar Nederland.

Ik verwees hem naar de borden waarop PPalencia stond. Hij had veel humor en ver⁷telde honderduit. Niet alles kon ik volgen maar veel wel.

In Palencia zette hij ons af bij een goed hotel, dat had hij onderweg alweer met iemand geregeld.

Hij nam hartelijk afscheid en had er geen rekening mee gehouden dat het hotel vol zat… Geen probleem natuurlijk, na een zoektocht vonden we wel weer een ander.

Mijn slechte zin dat ik eerder op de dag had gehad, was helemaal voorbij.

Dag 51, hele mooie route door een bloemrijk landschap.

In Santo Domingo zijn we neergestreken. Eigenlijk hadden we het idee om wild te camperen maar de weerberichten waren niet gunstig.

Rond half 10 waren we “binnen” en hebben we ons eigen potje gekookt wat bedoelt was voor “into the wild”. Het smaakte heerlijk na zo’n lange dag op de fiets.

Dag 52,Gravelrit over een oude spoorbaan.

Dag 53, koud en heel veel wind tegen, ook veel mooie stukken.

Het was een koude dag. We begonnen met ongeveer 10 graden, maar door de harde wind leek het kouder. Geert was bepakt met winterjas, handschoenen en een extra muts. Dat vond ik dan wel weer wat overdreven…

Hier de plaatjes:

En nog een filmpje van de wind die het graan liet waven:

In Tudela zijn we alweer in een hotel beland. Het camperen begint ons te vervreemden. Er zijn te weinig campings op onze route en eten in een restaurant bevalt ons ook goed.

Dag 54,Avontuurlijke tocht door Parque Natural de las Bordenas Reales

In dit park heb ik al een keer gefiets in 2023 https://jetengeertopdefiets.nl/2023/06/de-laatste-ritjes/

Dit vond ik toen zo mooi dat ik het Geert ook graag wilde laten zien. We kozen voor een favoriet “komoot track”. Soms gaan die ritten door paden die niet (merr) toegankelijk zijn en dat was ook hier het geval.

We liepen vast in de modder waar we massaal werden aangevallen door muggen. Gelukkig bracht “deet muggenspray” die ergens in mijn tas verstopt zat, enige verlichting.

De riem van de fiets van Geert liep zelfs uit de rails door de vele modder. We besloten om meer op de toeristen paden te blijven en zo hebben we het rondje door het park kunnen volbrengen. Maar het was erg mooi en ook weer verrassend.

De wind was eerst tegen ons,maar later met ons.

Het laatste stuk over een grote, niet drukke weg, bracht ons naar Ejea de los caballeros. Na enig beraad zijn we toch weer naar een hotel gegaan. Dat camperen komt nog wel een keer…

Dag 55, met de wind mee

We hoogte het al en zo was het ook. De wind heeft ons goed geholpen

Het was de langste rit die we tot nu toe gereden hebben. 127 km en bijna 1000 hoogtemeters.

Dag 56, wat een toeval!

Vandaag hadden we een rustdag gepland en dat is voor de helft gelukt.

Rond half 12 wilde we vertrekken. Het werd iets vertraagt doordat we onze kleinkinderen aan de lijn hadden. We zaten voor een supermarkt en zagen een fietser naar binnen gaan en hij kwam er ook weer uit. Wat schetst onze verbazing??? Het was Gabriel waarmee we een paar dagen gefietst hebben op de carratera austral in zuid Amerika!! Zie blog: https://jetengeertopdefiets.nl/2023/01/twee-nederlanders-een-fransman-en-een-brazeliaan-fietsen-op-de-austral/

We hebben samen gefietst tot de camping waar wij gepland hadden om onze rustdag te houden. Zo’n 22 km verderop. Hij heeft ons heel veel tips gegeven over de routes en Must See.

Een tip van Gabriel was om naat de kloof “El Congost de Mont-Rebei” te gaan. Daardoor kwamen we op het idee om 20 km verder te fietsen zodat we daar de volgende dag een wandeling konden maken.

Plannetjes komen en Plannetjes gaan en morgen zien we wel weer. Het is fijn om weer een op een camper te staan en ons eigen prutje te koken.

Dag 57, fietsen, wandeling in Espai Natura Congost de Mont-Rebei, en weer op de fiets

Eerst moesten we nog zo’n 20 km en een stukje omhoog om aan te komen bij “Espai Natura Congost de Mont-Rebei”. De wandeling voerde door een kloof en was erg mooi. Steeds weer kwamen we Nederlandse motorrijders tegen en die hebben ons ook op de foto gezet.

Daarna gingen we weer op de fiets en kwamen we Gabriel weer tegen! Hij vertelde ons dat er in het dichtsbijzijnde dorpje niets open was, dus moesten we wel weer verder. We hadden nog een flinke klim voordat we uiteindelijk uitkwamen op een camping aan een stuwmeer nabij Trent.

Dag 58, zware maar mooie rit over de col: “Port de Cantó”.

De eerste 37 km gingen langzaam omhoog. Het was prachtig en op veel plaatsen waren ze steile rotswanden aan het beklimmen. Dat zag er eng uit.

Na die 37 km begon ern klim van 1050 hoogtemeters en 19 km. Eigenlijk was ik te moe om er aan te beginnen maar wachten tot de volgende dag vonden we ook geen optie. Uiteindelijk zijn we toch weer boven gekomen. Dit waren de plaatjes:

In La Seu d’Urgell hebben we ons eigen potje gekookt (restaurant was dicht) en zijn we als een blok in slaap gevallen.

Dag 59, naar de vaantjes

Beide zijn we erg moe en hebben we zin in een rustdag. Omdat we de camping niet bijzonder mooi vonden besloten we om naar de volgende te fietsen, zo’n 20 km verderop.

De camping bleek “gesloten” te zijn. Omdat het toilet gebouw open was en de douches werkte, hadden we toch besloten om daar te blijven.

We hadden al eten gekocht en waren dus zelfredzaam.

Dag 60, via landwegen naar Frankrijk

Geert had besloten om het tropenrooster in te stellen en daarom stond hij al om 7 uur op (2 uur eerder als dat we gewend zijn). Ik volgde leidzaam…

Op het eerste stukje na, reden we de rest van de dag op kleine landweggetjes. De bergen lachten ons toe.

Daar hebben we inkopen gedaan. Onze kleinzoon is verzot op tractoren en bij deze winkel stonden er heel veel

We hebben uitgerekend dat we nog ruim de tijd hebben om terug te fietsen naar Nijmegen. Daarom hebben we vandaag al na 47 km ons tentje opgezet op een Franse camping. Het is een camping met een “franse slag”, zullen we maar zeggen.

Vandaag wordt onze oudste zoon Roel, alweer 36 jaar. Dat feestje gaan we hier nog vieren en natuurlijk moet er nog gebeld worden.

Komoot