Langs de winderige kust van Uruguay

geplaatst in: Patagonië 2023, Uruguay 2023 | 2

In de ochtend hebben we afscheid genomen van Jan, de zeer aardige Nederlandse campingbaas die erg veel op mijn overleden neef Wilbert leek.

We hebben te veel langs een drukke weg gefietst. Ook waren we veel te laat vertrokken waardoor het ploeteren werd in de hitte en tegen een stevige wind in.

Een van de vele zandstranden.

Rond een uur of 5 waren we beide erg moe en ik probeerde wat te liften. Meteen stopte er een man, die zei dat we bij hem konden douchen, de tent opzetten en konden koken. We hadden geen twijfel en gingen graag met hem mee.

Soms lijkt het net of er een engeltje met ons mee fiets die altijd voor een oplossing zorgt.

Dit is Piedro, hij was tevens service punt voor de fietsen en zorgde voor de toeristeninformatie.

Vroeg uit de veren

We zijn 6 uur opgestaan. Piedro was ook al wakker, tegen onze verwachting in want hij hield niet van vroeg opstaan had hij eerder verteld. Na een lekker ontbijt stapte we om kwart over 7 al op de fiets.

Mooi stukje kust
Met het zicht op “El punto del Este”
De love boot.
El punto del este, het Zuidelijkste stukje van Uruguay. Voor de rest staan hier alleen hoge flatgebouwen voor rijke toeristen.
De hand van onze Engel denk ik.

We zijn toch nog lang doorgefietst tegen een stevige wind in omdat iOverlander een mooi plekje had beloofd.

Dat klopte ook, aan het einde van een doodlopende weg, uit de wind met zicht op de zee.
…en cactussen.
Met een mooie zonsondergang.
…en zonsopgang.

Klein stukje verder.

We zijn weer vroeg opgestaan om de wind te vermijden. Piedro had ons al verteld dat we op een plaats kwamen waar we iemand moesten bellen (nr stond op een bordje). Deze zou dan met een bootje ons op komen halen zodat we niet door het losse zand hoefde te lopen.

Zo gezegd zo gedaan. We moesten een uur wachten dan zou hij komen, beloofde de man aan de telefoon, maar na een uur was er niks te zien. Ik belde nog een keer en toen moesten we nog 20 minuten wachten… we gaan wel lopen, heb ik hem verteld.

Dat was hard werken voor Geert (-;
Het is hier een vogelparadijs.
De laatste meters.

Aangekomen in “La Paloma” gaf ik de pijp aan Maarten. Dat was de juiste oplossing volgens een Nederlands stel die daar lekker aan het eten waren. Dat voorbeeld hebben we opgevolgd.

We hebben een camping opgezocht, ik heb nog een stukje gezwommen in de warme zee en daarna zijn we nog een keer uit eten gegaan.

Morgen vroeg op en een klein stukje fietsen voor de warmte en de wind.

2 reacties

  1. Kees

    Een heel ander landschap als in Chili en Argentinië maar ook weer behulpzame mensen behalve dan de kapitein van dat bootje.
    Keep going on.

  2. Nel

    Niet zomaar een engeltje die met jullie meefietst , een joekel van een engel !!! Helemaal goed , hè hè!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *