Op naar Chili

Route naar Los Cipreses

De dag begon relaxed. Over een mooie verharde weg fietste we eerst naar Trevelin. Onderweg haalde we een Argentijnse fietser in, die naast ons op de camping stond en veel eerder was vertrokken. Hij gaf ons nog wat wijze lessen over Chili en vertrok naar het oosten.

Na Trevelin dacht ik op een grote weg terecht te komen. Maar het werd “ripio” (onverhard met keien). Hoebeldeboebel, met een stevig windje tegen en steeds op zoek naar het beste spoor, kwamen we langzaam vooruit.

El dinero en Argentina

Een peso, zo heet het geld in Argentinië, is afgelopen jaar de helft minder waard geworden. Bij banken zie je lange rijen voor de automaat staan wachten. Gelukkig hadden wij voldoende dollars meegenomen en die willen ze heel graag wisselen. De koersen zijn erg verschillend:

• Pinnen bij de bank, of betalen met de bankpas krijg je voor 1 euro 190 pesos
• Betalen met de creditcard, krijg je voor 1 euro 320 pesos
• Als je net in Argentinië binnenkomt wissel je een dollar om voor 300 pesos
• Als je er wat langer bent, zijn ze heel gelukkig als je een dollar omruilt voor 320 pesos
• Als we nog langer waren gebleven hadden we 350 gevraagd en dat zal geen probleem geweest zijn.

Conclusie: de banken worden slapend rijk, de bevolking armer.

Route naar Chili

We zaten niet ver meer van de grens, dus we hoefde nog maar een klein stukje ripio; in Chili zou alles beter zijn.

Bij de grens hebben we 2 uur lang in de rij gestaan. Een korte om Argentinië uit te komen, een lange om Chili in te mogen. Ze kijken alles na of je geen verboden eten, zoals fruit, vlees, kaas etc. meeneemt.

Wat is anders in Chili?

• De weg is verhard, eventjes dan…
• De ripio die later kwam opduiken, loopt net iets beter
• Het is duurder
• Je kunt gewoon geld halen uit de automaat, er staan geen wachtrijen
• Het waait minder en we hebben wind mee (vrees dat het anders kan worden)
• Auto’s razen niet meer langs ons heen en wachten achter ons bij een onoverzichtelijke bocht.

• Ze hebben goede WiFi: het resultaat is dat jullie deze blog nu kunnen lezen!

Oja, onderweg kwamen we nog fietsers tegen uit Nieuw Zealand. Ze waren van onze leeftijd en hadden geen einddoel of einddatum. Was Geert ook maar met pensioen…