Weer een droomplekkie gevonden.

geplaatst in: Colombia 2022 | 1

Vanochtend moesten we de tent nat inpakken, maar vanmiddag konden we deze al weer drogen op een mooi plekkie in de zon.

Eerst moesten we stevig klimmen, het meer op de achtergrond, werd steeds kleiner.
Op de top (3230 meter hoogte) stond Maria weer op ons te wachten. Ze had het ook koud en was goed ingepakt, net als wij.
We zagen weer “bekende” planten.
Net voorbij de top kwamen we “echte colombiaanse vakantiefietsers tegen. Ze waren net zo enthousiast als wij.
De “lange” kon vloeiend Engels. Hij woont in Medellín en we mogen bij hem op visite komen, alleen zijn ze zo lang onderweg dat wij dan alweer thuis zijn…. ze gaan eerst naar Ecuador en dan zien ze wel hoe ver ze komen.
Daarna kwam een hele lange afdaling. 1100 meter lager was het een stuk warmer.
Die witte vogels zijn koereigers. Die eten de insecten die opvliegen en wegspringen uit het gras als mevrouw koe langs komt. Deze wijsheden over vogels komen overigens niet van mij, maar van Ben, mijn zwager.
Je ziet veel oude Renaults rijden. Geert vond het leuk om ze op de foto te zetten.

In het dal wilde we doorgefietsen tot San Francisco. Dat hebben we niet gehaald omdat we luitjes op de brommer tegen kwamen die ons vertelde dat “hierboven” een heel mooi plekje was om te kamperen. Nadat we onze app “iOverlander” hadden gecheckt wisten we dat het waar was en zijn we daar naar toe gefietst.

Het was niet gelogen!
We kregen nog een rondleiding in de botanische tuin
Waar grote aparte bloemen in bloei stonden. Dit is de Aristolochia grandiflora.
En heel veel andere
Met “flowers in your hair”, bijna in San Francisco…
We hebben nog een ommetje gemaakt om naar de winkel te gaan voor eten. Gelukkig was er een heel klein winkeltje om de hoek die slechts enkele producten had. Maar wel pasta en een visje uit blik, net genoeg voor ons.
We kregen bezoek van onze “Kastor”. (Een Duitse herder die we vroeger thuis ook hadden)

Inmiddels regent het ook hier weer. Dat wordt morgen weer camperen om de tent te drogen.

  1. Claudia en Emiel

    Weer een mooi verhaal en prachtige foto’s!
    Wat maken jullie toch een fantastische trip (hopelijk niet letterlijk gezien de bloemen in Jet’s haar en het land waar jullie nu zijn ;))
    En hangt Geert daar nu aan touwen onder een reddingshelicopter???

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *