Op grote hoogte

Gisteren was een spannende dag voor ons omdat we weer naar grote hoogte zouden fietsen en we hebben daar tot dusver geen goede ervaringen mee.
We zijn de dag begonnen met het drinken van coca thee. Tijdens het fietsen hebben we de goede raad van de vriendelijke mensen van de vorige dag ter harte genomen… Eerst met het steentje “en la boca”, toen met coca blaadjes, daarna met beide.
Het was een zware tocht dat werd veroorzaakt door de ijle lucht en we miste de wind in de rug; het was windstil. Het landschap was eentonig, maar wel mooi (we zijn verwend).



Zwoegend zijn we op de top gekomen van bijna 4100 hm.

De afdaling viel tegen, dan denk je het uit te rollen en dan moet je toch nog werken. Op het einde stonden heel veel lama’s ons op te wachten, dat dan weer wel…

We zijn aangekomen in het berg plaatsje San Antonio de los Cobres op 3770 hm. De mensen lijken hier op Peruanen, zelfs ik ben groot en Geert is een reus.
In een hostel zijn we op bed geploft. Helaas had ik hoofdpijn en tintelingen wat een verschijnsel van hoogteziekte lijkt te zijn.
Dat was gisteren, vandaag zijn we aan het acclimatiseren en gaat het met de hoofdpijn een stuk beter, ik heb alleen nog overal tintelingen. Geert heeft nergens last van, hij is alleen een beetje moe.
Vanochtend was er een demonstratie tegen abortus, er waren veel mensen en politie op de been, maar het was erg vreedzaam en de tocht eindigde bij de kerk. Prijzig de Heer!


Verder zijn hier, net als in heel Argentinië, vele honden die horen in het straatbeeld.

En is er een centraal plein, net als in ieder gehucht of stad in Argentinië.

Terwijl Geert van zijn welverdiende middagslaapje geniet, heb ik nog ff een opdracht uitgevoerd:

bij het kruis vond ik een muur tekening. Die zie je in heel Argentinië veel en vaak zijn ze erg mooi.

Krijgen we op de valreep nog een leuke opdracht van John en Salima (onze buren):
Probeer eens uitgenodigd te worden door lokalo’s voor een mate en geniet van het ritueel. Volgens John helpt het tegen “alles” 🙂.
We hebben het aan de gastvrouw van het hostel gevraagd. Ze heeft het klaargemaakt voor ons en uitgelegd hoe we het moeten drinken, staat ook op Wiki. We hebben ons samen aan het ritueel gehouden, helaas zonder lokalo’s deze keer (-:

Verstand komt met de jaren, wordt wel eens gezegd, bij ons heeft het iets langer geduurd…. Dus ehhh, we hebben besloten om morgen nog een dag op deze hoogte en dus in dit dorp te blijven. Hiermee hebben we de opdracht van mijn zus Hanneke uitgevoerd: Wen langzaam aan de hoogte.
Morgen gaan we proberen om met de lokalo’s in contact te komen, een deel-opdracht van John en Salima; maté drinken hebben we al gedaan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *