Weer een bijzondere dag

Gisteren hebben onze gulzige oogjes 2 pizza’s besteld, maar na 1 hadden we meer als genoeg. De andere hebben we, op ons verzoek, vanochtend als ontbijt genomen en daar hadden we de rest van deze dag ook nog genoeg aan.
We hadden er al op gehoopt, en warempel, de wind blies ons vanochtend de juiste richting op. De eerste 80 km hadden we er zo opzitten. We kwamen nog een vrolijke Franse fietser tegen, die per dag 200 km fietst en op weg is naar het puntje van Zuid Amerika.

Na, más o menos, 80 km kozen we om 10 km te ploeteren over mul zand en losse stenen naar Pueblo de los quilmes. Onze fietstassen hadden we ff verstopt in de bosjes…

Het was meer dan de moeite waard!




Dit was de opdracht van vandaag:

Door wie zal het kaartje ooit gevonden worden?
Daarna hebben we wat onenigheid gehad, maar ook dat is weer goed gekomen.
Tijdens het volgende deel van de tocht, was de wind weer tegen ons gekeerd. (Wind is hier altijd heftig). We fietste op de “ruta del vino”. Je zag aan de huizen, dat deze streek “rijker” is dan wat we tot heden hebben gezien. Onderweg hebben we aangelegd bij een distilleerderij, daar hebben we een fanta bedronken…


Kijk ff naar de vlaggen, wij fietste tegen de wind in (-:


En onderweg hebben we nog wat plaatjes geschoten:


We zitten nu in Cafayate,een plaats die er welvarend uitziet en veel gezellige terrasjes heeft. Dit zal waarschijnlijk te danken zijn aan het toerisme en de wijnindustrie. Zo zie je maar weer, Argentinië heeft meerdere gezichten.
We zitten in een mooi hostel met super snel internet. Zo konden we goed Whatsappen naar het thuisfront.
We hebben genoten van een diner met live muziek met een lekker temperatuurtje.

De muziekant speelde leuk in op een gezin met 2 kindjes. Op zo’n moment denk ik weer aan Luuk en de achterblijvers en dan moet ik toch weer een traan weg pinken.